.Τρικυμία εν κρανίω από τον πρωθυπουργό

Είναι προφανές ότι ο Τσίπρας τα έχει χαμένα. Σήμερα από το βήμα της βουλής απείλησε τους δικούς του με εκλογές, τους πολιτικούς αντιπάλους του με προανακριτικές επιτροπές, στοχοποίησε τον Στουρνάρα, ζητώντας εμμέσως και παραιτήσεις, κρύφτηκε πίσω από τα πεπραγμένα των παλιότερων κυβερνήσεων για να δικαιολογήσει διορισμούς ημετέρων της σημερινής κυβέρνησης και ύμνησε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή για την ένταξη στην ΕΟΚ και τον Κώστα Σημίτη για την ΟΝΕ!

Στo σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί λέει ο λαός και ταιριάζει γάντι στα όσα είπε σήμερα ο Τσίπρας σε όλα τα επίπεδα της πολιτικής της κυβέρνησης. Σε ότι αφορά την παιδεία, τη διαφθορά και τη διαπλοκή, και φυσικά τη διαπραγμάτευση.

Προτίμησε καταρχήν να απαντήσει μόνο στην επίκαιρη ερώτηση του Σταύρου Θεοδωράκη για την παιδεία και όχι στην ερώτηση που είχε καταθέσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος για τη διαπραγμάτευση. Σήμερα καταλαβαίνουμε όλοι το γιατί. 

Ο πρωθυπουργός προτίμησε να μετατρέψει την ώρα του πρωθυπουργού σε φιέστα και να λέει τα δικά του ωσάν να μην έχει μεσολαβήσει τίποτα όλη αυτή την εβδομάδα. Για την ερώτηση του κυβερνητικού βουλευτή Νικολόπουλου εντάξει, τι να πει κανείς. Ήταν κωμωδία και μάλιστα κακόγουστη. 

Τα σάλια από το γλείψιμο στον πρωθυπουργό ήταν το κάτι άλλο.

Αλλά πριν σχολιάσουμε τα όσα είπε γι’ αυτά τα θέματα ο Αλέξης Τσίπρας φαίνεται ότι κάνει τα πάντα για να έχει συνομιλητή του τον Σταύρο Θεοδωράκη για να κρατάει και καμιά καβάτζα για τις δύσκολες ψηφοφορίες που έρχονται στη βουλή. 

Στο πλαίσιο αυτό αρνήθηκε εκ νέου σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας μόνο και μόνο για να βάλει απέναντί του τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ προκειμένου οι βουλευτές της κυβέρνησης να έχουν την ψευδαίσθηση ότι ακόμα είναι αντιμνημονιακοί όταν θα ψηφίζουν το τρίτο και χειρότερο ως τώρα μνημόνιο.

Έπειτα πάει πολύ για τον πρωθυπουργό την ώρα που συζητάει για ένα πακέτο μέτρων με μια από τις χειρότερες οριζόντιες φοροεπιδρομές να καλεί την αντιπολίτευση να στηρίξει τις κόκκινες γραμμές τους που έχουν στην πραγματικότητα εξαφανιστεί. 

Αλλά η τραγωδία του Τσίπρα είναι ότι αναζήτησε επιχειρήματα για να κλείσει τη συμφωνία στην «πολιτική βούληση» και μάλιστα επικαλέστηκε την πολιτική βούληση του Καραμανλή για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ και του Σημίτη για την ένταξη στην ευρωζώνη! 

Είναι προφανές ότι ο Τσίπρας ικετεύει αυτή τη στιγμή να κάνουν οι δανειστές πως δεν βλέπουν ότι τα δημόσια οικονομικά της χώρας είναι σεληνιακό τοπίο και να μην επιμείνουν να ζητήσουν μέτρα με αποκλειστικά οικονομική λογική γιατί τότε έτσι όπως τα έκανε ο Τσίπρας δεν θα βρει ούτε την ψήφο του.

Προφανώς κάτω από αυτή την ανάγκη απειλεί τους βουλευτές του με εκλογές αν και πριν από μερικές μέρες τις είχε αποκλείσει θέτοντας θέμα μόνο δημοψηφίσματος. 

Σήμερα στη βουλή άνοιξε το ζήτημα και των εκλογών λέγοντας ότι «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα».

Την ίδια ώρα βέβαια επανέφερε το θέμα της εξεταστικής για τα μνημόνια λέγοντας ότι «σας διαβεβαιώνω, όπου υπάρχουν ενδείξεις για ευθύνες όχι μόνο πολιτικές, φαντάζομαι ότι η επιτροπή αυτή δεν θα διστάσει να στείλει το θέμα στην ολομέλεια της Βουλής». 

Στο στόχαστρο του Τσίπρα βρέθηκε και ο Γιάννης Στουρνάρας για τον οποίο είπε ο πρωθυπουργός: «Απαιτούμε, όμως, από όλους αυτούς να είναι συνεπείς στο έργο που έχουν αναλάβει και να τηρούν την εθνική γραμμή. 

Ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος θα κριθεί από την ικανότητα του να διαχειριστεί και να φέρει εις πέρας την ορθή και ασφαλή λειτουργία του τραπεζικού συστήματος. Έχει μια μεγάλη ευθύνη και από αυτήν την ευθύνη θα κριθεί».

Από εκεί και πέρα στα θέματα της αξιοκρατίας και της διαφάνειας στο χώρο της παιδείας τι να πει κανείς; 

Ο Αλέξης Τσίπρας νομίζει ότι με τους συμψηφισμούς που επιχειρεί παίρνει άφεση αμαρτιών για το γεγονός ότι σόγια ολόκληρα, κουμπάροι, μπατζανάκια, γκόμενες και γκόμενοι, αντρόγυνα διορίζονται από εδώ και από εκεί στον κρατικό μηχανισμό; 

Είναι κριτήριο το τι έκανε ο Θεοχάρης ως γραμματέας του ΥΠΟΙΚ για να κρύβει τις πομπές του ο κάθε Μπαλτάς που διορίζει 11 ΣΥΡΙΖΑίους και 2 του Καμμένου περιφερειακούς διευθυντές;

Ύστερα από όλα αυτά το να εστιάζεις αποκλειστικά το πρόβλημα της διαπλοκής και της διαφθοράς στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο είναι και λίγο εκ του πονηρού. 

Προφανώς ο συγκεκριμένος χώρος είναι βόθρος, η αδιαφάνεια, η αναξιοπιστία και η χρεοκοπία σε όλα τα επίπεδα είναι υπαρκτή για τα ΜΜΕ. 

Αλλά στην πραγματικότητα ο Τσίπρας για ένα πράγμα ενδιαφέρεται: για την εναλλαγή των βαρόνων, για την αλλαγή φρουράς και σκυτάλης προκειμένου να φτιάξει το δικό του μηχανισμό και να στερεωθεί στην εξουσία.

Και τέλος, το χτύπημα της διαπλοκής (στα λόγια) είναι και ένας καλός τρόπος για να προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου την ώρα που θα επιβάλλονται νέοι φόροι και θα κόβονται συντάξεις.