Στην ιστορία της μεταπολεμικής Ελλάδας κατέχει ξεχωριστή θέση ο
Ανδρέας Παπανδρέου, όχι μόνο διότι κατάφερε να ενώσει τη Δημοκρατική Παράταξη
και να την οδηγήσει στην εξουσία, αλλά πρωτίστως γιατί σφράγισε με τις επιλογές
του την πορεία του τόπου.
Σε έναν άτυπο διάλογο συνεννόησης με τον ηγέτη της
άλλης πλευράς, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο Ανδρέας συνέβαλε αποφασιστικά στην
εδραίωση της Δημοκρατίας και την απελευθέρωση της χώρας από τα μετεμφυλιακά
κατάλοιπα.
Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ το 1974 δεν δέχθηκε να... κληρονομήσει την Ενωση
Κέντρου όπως περίμενε το κατεστημένο της εποχής και προχώρησε αποφασιστικά στον
δικό του δρόμο, για τον οποίο δικαιώθηκε πολύ σύντομα.
Η πολιτική του οξυδέρκεια και η αποφασιστική του στάση τον καθιέρωσαν
ως έναν ηγέτη με φωνή και κύρος στην Ευρώπη και στον κόσμο, καθώς υπήρξε
ισότιμος συνομιλητής και συνοδοιπόρος των μεγάλων ηγετών της εποχής του που
χάραξαν το μέλλον της γηραιάς ηπείρου.
Δυστυχώς, στις μέρες μας έχουν εκλείψει
οι πολιτικές προσωπικότητες του κύρους και της εμβέλειας του Φρανσουά Μιτεράν ή
της φανατικής αντιπάλου του Μάργκαρετ Θάτσερ με τους ιστορικούς καβγάδες τους
που όμως πήγαν την Ευρώπη και τον κόσμο ένα βήμα μπροστά.
Στην εποχή της κρίσης που άλλαξε τα πάντα γύρω μας, είναι
μελαγχολικό να παρατηρεί κανείς στο εσωτερικό όχι τόσο εκείνους που απαρνήθηκαν
το πνεύμα του ιδρυτή τους, αλλά κυρίως αυτούς που τον επικαλούνται επί ματαίω
και προς ίδιον όφελος, μια και τρέχουν να στεγάσουν κάπου την ανεπάρκειά τους
ως δήθεν κληρονόμοι του έργου του.
Ο κοινωνικός-πολιτικός χώρος που εξέφρασε
και οδήγησε σε νίκες ο Ανδρέας σε πείσμα εχθρών τε και φίλων συνεχίζει να
υπάρχει και αναζητεί διέξοδο και πολιτική αναγέννηση.
Αυτή όμως δεν θα προέλθει
από το άθροισμα μετριοτήτων που τον έχουν κάνει σημαία ευκαιρίας και
διαπραγματεύονται μια κάποια θεσούλα στη... φωλιά των εχθρών και υβριστών του.
Η κληρονομιά του Ανδρέα, δεκαοκτώ χρόνια μετά τον θάνατό του,
υπάρχει στα χείλη και στη σκέψη των απλών ανθρώπων, υπάρχει ακόμη και στα λάθη
του που βοήθησαν το πολιτικό σύστημα να ωριμάσει κυρίως μετά το 1993, οπότε και
εκείνος έκανε τη μεγάλη στροφή από το λαϊκιστικό παρελθόν του.
.png)
