Από την εποχή της ίδρυσης των ΚΕΠ από τον Στ.
Μπένο είχε να προωθηθεί κάποια σοβαρή ενέργεια για τον περιορισμό της
γραφειοκρατίας. Και είναι ευτύχημα ότι, έστω και υπό την πίεση του Μνημονίου
και της τρόικας, έγινε επιτέλους ένα ακόμη σοβαρό βήμα. Η κατάργηση της έκδοσης
άδειας λειτουργίας για 897 επαγγέλματα και δραστηριότητες απαλλάσσει επιτέλους
τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα από εμπόδια που στοίχιζαν ακριβά και σε χρόνο
και σε χρήμα.
Αλλά η «είδηση» σε σχέση με την υπογραφείσα
χθες απόφαση ίσως να μην είναι πρωτίστως αυτό καθαυτό το γεγονός, όσο η
γνωστοποίηση της μελέτης που προηγήθηκε και των διαπιστώσεων που προέκυψαν.
Διότι διαπιστωμένα πλέον η άδεια λειτουργίας δεν επιφέρει καμιά προστιθέμενη
αξία, είναι μια αναίτια καθυστέρηση για τον επενδυτή, προκαλεί διαχειριστικό
βάρος για τη Δημόσια Διοίκηση και δεν συμβάλλει στον πραγματικό έλεγχο της
ορθής λειτουργίας της επιχείρησης.
Εύλογα προκύπτει, κατά συνέπεια, η απορία για
ποιο λόγο έπρεπε να φτάσουμε στη σημερινή κατάσταση και να μας επιβληθεί από
τους εταίρους και δανειστές μας η λήψη του συγκεκριμένου μέτρου για να προβούμε
στη σχετική διερεύνηση και στη διαπίστωση των αρνητικών συνεπειών της
διατήρησης διαδικασιών που λειτουργούσαν βλαπτικά ακόμη και για το Δημόσιο.
Κι εκείνο που μένει να δούμε είναι τη συνέχεια.
Διότι το τέρας της γραφειοκρατίας κάθε άλλο παρά εξοντώθηκε με τη χθεσινή
απόφαση. Είναι πολλά τα πλοκάμια του και απλωμένα σ' όλες τις δραστηριότητες
της Δημόσιας Διοίκησης.
Και καλό θα είναι να μην αναμένουμε νέες πιέσεις.
Μπορούμε να το εξοντώσουμε και μόνοι μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι πολιτική
βούληση και αποφασιστικότητα. Και κάποτε οι πολιτικοί μας οφείλουν να
επιδείξουν και τη μία και την άλλη.