Παρακολουθώντας
τη συζήτηση στη Βουλή, παρατήρησα πως ο μοναδικός πολιτικός που περιέγραψε με
απόλυτη σαφήνεια αυτό που συμβαίνει, ήταν ο Δ. Κουτσούμπας. Και αυτό ανεξάρτητα
από τις μικρές ή μεγάλες διαφωνίες που έχει κάποιος με το κόμμα του. Τι είπε ο
γ.γ. του ΚΚΕ;
Πως η κυβέρνηση είναι έτοιμη να υπογράψει ένα νέο μνημόνιο με
παραλλαγές από τα προηγούμενα και όλο αυτό προσπαθεί να το κάνει με διάφορους
τρόπους, στρατηγικές και παραλλαγές. Αυτό είναι όλο. Και αυτό έχει αποδειχτεί
εδώ και αρκετές εβδομάδες άλλωστε, απλά όλοι αναζητάμε τη νέα συνταγή. Και γι'
αυτό τίποτα δεν ειπώθηκε.
Ο πρωθυπουργός κυρίως, που όφειλε να μας πει τι συμβαίνει στις
Βρυξέλλες, δεν μας είπε απολύτως τίποτα γι' αυτό. Οι υπόλοιποι πολιτικοί
αρχηγοί, που δεν θα μπορούσαν άλλωστε να μας προσφέρουν πληροφόρηση για τις
διαπραγματεύσεις, περιορίστηκαν στους προσωπικούς τους ρόλους.
Ο ένας
επαναλαμβανόταν με υπεράσπιση του παρελθόντος του και στοχευμένες στο ακροδεξιό
ακροατήριο κορώνες (Σαμαράς), ο άλλος εξέφραζε επιθυμίες (Θεοδωράκης) και ο
τρίτος αναζητούσε την δικαίωση (Βενιζέλος).
Η αλήθεια είναι πως από την ομιλία Τσίπρα κράτησα δυο-τρεις
υποσχέσεις, αν και αυτές έχουν επαναληφθεί. Για ουσιαστικό έλεγχο της λίστας
Λαγκάρντ που πράγματι ποτέ δεν έγινε, για τη φορολόγηση των ραδιοτηλεοπτικών
σταθμών που επίσης ποτέ δεν έγινε και για τα τραπεζικά εμβάσματα που έφευγαν
μαζικά στο εξωτερικό και τα οποία δεν ελέγχθηκαν.
Ωστόσο, ακόμα και γι' αυτά,
έχω μερικές απορίες. Γιατί δεν αποτέλεσαν κυβερνητική προτεραιότητα στους δυο
μήνες που πέρασαν, άλλωστε για τη φορολόγηση για τη χρήση των ραδιοτηλεοπτικών
συχνοτήτων δεν απαιτείται κανένας νέος νόμος, υπάρχει ήδη, αλλά δεν
εφαρμόζεται.
Παρ' όλα αυτά, προσπαθώ να φανταστώ ένα μέσο πολίτη, ο οποίος
βιώνει εδώ και καιρό, όπως όλοι μας, μια σκληρή πραγματικότητα και παράλληλα
μια απόλυτη αβεβαιότητα και ο οποίος προσπάθησε να ακούσει τον πρωθυπουργό στη
Βουλή, θέλοντας να καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει στις διαπραγματεύσεις. Γιατί
αυτό ήταν, υποτίθεται, και το ζητούμενο από την πλευρά της κυβέρνησης που
προκάλεσε αυτή τη συζήτηση.
Να πληροφορήσει τη Βουλή και κατ' επέκταση την
ελληνική κοινωνία για όσα συζητά με τους δανειστές. Από εκεί εξαρτάται και αν
θα υπάρξει σύντομα η απόλυτη ταμειακή ασφυξία και αν θα κινδυνέψει η έξοδος της
χώρας από το κοινό νόμισμα και ποια χαρακτηριστικά θα έχει η νέα συμφωνία-μνημόνιο.
Και για όλα αυτά, δεν γίναμε καθόλου σοφότεροι απ' όσα ήδη γνωρίζουμε.
Ο προαναφερόμενος μέσος πολίτης, είμαι σίγουρος πως παρέμεινε
τόσο απληροφόρητος, όσο ήταν και πριν την συζήτηση. Με τις ίδιες απορίες, τις
ίδιες ακριβώς αγωνίες. Όπως ο φίλος με τον οποίο παρακολουθήσαμε την συζήτηση
και ο οποίος, απογοητευμένος από αυτήν, μου είπε χαριτολογώντας «ή στο ΚΚΕ θα
με οδηγήσουν ή στα ναρκωτικά»!
.png)
