Τάκης Καραγιάννης
Το βασικό
σκεπτικό πίσω από τη ρώσικη ρουλέτα* είναι η μέχρι ανοησίας επίδειξη αδιαφορίας
προς τον θάνατο. Τζογάρεις με τον Ύψιστο αν η σφαίρα που είναι στη θαλάμη θα
τύχει μπροστά από τον κόκκορα του περιστρόφου ώστε να καρφωθεί στον κρόταφό
σου.
Το βασικό σκεπτικό πίσω από την επίσκεψη Τσίπρα στη Ρωσία ήταν να δείξει
στην Ευρώπη πως δεν αστειεύεται και πως είναι διατεθειμένος να παίξει το
παιχνίδι. Μένει να αποδειχθεί εάν θα του βγει το ρίσκο.
Γιατί περί ρίσκου πρόκειται όταν αδειάζεις με αυτόν τον τρόπο
τον Σουλτς. Ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος
αξιωματούχος (και με σημαντικότατη θέση) που ήρθε στην Αθήνα μετά την εκλογή
της νέας κυβέρνησης.
Ήταν αυτός, μάλιστα, που ανέλαβε να παίξει τον ρόλο του
διαμεσολαβητή (κι ας μην προβλέπεται από τον θεσμικό ρόλο του) ανάμεσα στην
Ελλάδα και τη Γερμανία. Κι είναι αυτός ο οποίος άρχισε τις δημόσιες νουθεσίες
προς τον Τσίπρα ενόψει της επίσκεψης στο Κρεμλίνο. Κακώς, δεν έκανε το ίδιο
όταν ο Ρέντσι πήγε στο Κρεμλίνο ή ο Κύπριος Αναστασιάδης. Κι ορθώς, ο Τσίπρας
έκρινε πως έπρεπε να απαντήσει.
Έως εδώ όλα καλά, κανένα πρόβλημα. Ο τρόπος
απάντησης, όμως, ήταν εμφατικός έως κι εμπρηστικός. Άδειασμα (σε τρεις αναφορές
μάλιστα) του Σουλτς, χωρίς να τον κατονομάσει βεβαίως. «Όσοι κάνουν νουθεσίες
και δηλώσεις... μπλα μπλα μπλα». Καλώς ο Τσίπρας απάντησε, μένει να αποδειχθεί
αν το έκανε με τον κατάλληλο τρόπο.
Αλλά, ο Τσίπρας έκανε και κάτι άλλο. Άδειασε όλη την Ευρώπη για
τις περσινές κυρώσεις που επέβαλε στη Ρωσία για το ουκρανικό.
Επίσης με τρεις
αναφορές, είπε πως διαφωνεί με την πολιτική που ακολουθήθηκε, βάζοντας τον
εαυτό του -χωρίς κανέναν λόγο- απέναντι στους εταίρους του και αδειάζοντάς
τους. Κι αν στην περίπτωση Σουλτς ήθελε να υπερασπιστεί το κύρος και την
ακεραιτότητα της χώρας, το δικαίωμα της Αθήνας στην αυτόνομη εξωτερική
πολιτική, με αυτό τι ήθελε να κάνει;
Τι κέρδισε; Απολύτως τίποτα. Ίσα-ίσα,
μάλιστα, άκουσε τον Βλαδίμηρο να του απαντά πως δεν μπορεί να εξαιρέσει την
Ελλάδα από τους αποκλεισμούς των αγροτικών προϊόντων. Μια τρύπα στο νερό
δηλαδή.
Ο Τσίπρας έπαιξε τα ρέστα του. Κι αποφάσισε να το κάνει λίγες
ώρες πριν τελειώσει το Euroworking Group και πριν αποπληρώσει η Αθήνα τις
δόσεις στο ΔΝΤ. Επιλέγει τη Ρωσία για το πρώτο του επίσημο ταξίδι εκτός
Ευρώπης, μιλά με σπόντες για τις δηλώσεις Σουλτς, απαξιώνει τις συλλογικές
αποφάσεις της ΕΕ και ποντάρει όλες τις μάρκες του σε ένα φύλλο που μόνο
φερέγγυο δεν έχει αποδείξει πως είναι.
Γιατί η οικονομία της Ρωσίας -και κυρίως
τα συμφέροντα στην περιοχή- δεν είναι ο άσος που κρύβεις στο μανίκι. Δεν είναι
καν ρήγας ή βαλές ο Πούτιν, περισσότερο με τεσσάρι και δεκάρι στα χέρια κάνουν.
Και στο πόκερ με αυτά τα φύλλα δεν πας πουθενά.
* Στη ρώσικη ρουλέτα, αν το
περίστροφο είναι πολύ καλά συντηρημένο και κατά την περιστροφή του μύλου
κρατείται απόλυτα οριζόντιο, η θαλάμη με τη σφαίρα λόγω του βάρους της έχει
ελάχιστες πιθανότητες να βρεθεί στο άνω μέρος βολής. Μόνο που ο Πούτιν το ξέρει
καλύτερα το παιχνίδι. Πράκτορας της KGB ήταν, όχι στον κομματικό σωλήνα της
Κουμουνδούρου.
.png)
