Όλη
αυτή η σπουδή είναι πολύ περίεργη, όχι γιατί δεν πρέπει πράγματι να τελειώνουμε
μια και καλή με όλο αυτό το σκηνικό, αλλά γιατί γίνεται από μια κυβέρνηση που
δεν ξέρει τι θέλει, που κάνει αλλοπρόσαλλες κινήσεις και που έχει αποτύχει
παταγωδώς σε κάθε εκτίμησή της μέχρι σήμερα.
(Ανανεωμένο) Είναι πράγματι άγνωστο αν θα
υπάρξει συμφωνία – πακέτο, ενδιάμεση λύση ή διαπραγμάτευση «κοκορέτσι».
Κανείς
δεν μπορεί να προδικάσει τις εξελίξεις, κυρίως επειδή η κυβέρνηση ακόμη δεν
έχει ξεκαθαρίσει τι τελικά θέλει. Ακόμη και οι «κόκκινες» γραμμές που θέτει
μετακινούνται κατά το δοκούν και αναλόγως με το ακροατήριο που απευθύνεται.
Ωστόσο,
είναι πράγματι εξωφρενικό να γίνεται η πιο κρίσιμη διαπραγμάτευση για τη χώρα
και οι αρμόδιοι που κρατούν τις τύχες της στα χέρια τους να αγνοούν το
στοιχειώδες: Ότι δηλαδή δεν μπορεί να αλλάζεις γνώμη και στρατηγική όποτε σου
γουστάρει και όταν ξυπνήσεις διαφορετικά.
Ο Τσίπρας αποφάσισε χθες να κάνει
σύσκεψη στο Μαξίμου, παρουσία και του Βαρουφάκη, για να ανακοινώσει ότι δεν
θέλει τώρα ενδιάμεση συμφωνία αλλά «πακέτο», συνολικό deal που θα περιλαμβάνει
και τη χρηματοδότηση της διετίας 2015-2016.
Μάλιστα, για να δείξουν ότι έχουν
κάνει προεργασία οι κυβερνητικοί λένε ότι η συμφωνία αυτή θα πρέπει να κλείσει
μέσα στον Μάιο και να ξεκινήσει να υλοποιείται τον Ιούνιο.
Ταχύτητα
φωτός δηλαδή και αναρωτιέται κανείς: Τρεις μήνες δεν κατάφεραν να κλείσουν μια
ενδιάμεση συμφωνία που περιλάμβανε «μικρά» μέτρα και μεταρρυθμίσεις.
Πώς θα
προλάβουν σε 20 μέρες να κλείσουν ένα «πακέτο» που θα περιλαμβάνει και
εργασιακά και ασφαλιστικό και κλείσιμο της τρύπας των δύο επόμενων ετών καθώς
ούτε πλεόνασμα θα έχουμε ούτε ανάπτυξη;
Αιφνιδιαστικά
ανακοινώνει ο Τσίπρας την ουσιαστική κατάργηση της συμφωνίας της 20ης
Φεβρουαρίου η οποία προέβλεπε αυτό ακριβώς. Δηλαδή αξιολόγηση, συμφωνία –
γέφυρα μέχρι τον Ιούνιο και τότε θα δούμε τα μεγάλα θέματα, την πιο «καυτή»
ατζέντα.
Και
γιατί δεν το έκαναν τόσο καιρό είναι το ερώτημα; Γιατί αφού είναι τόσο μάγκες
δεν έκλειναν μια συνολική συμφωνία ώστε να αρθεί το αδιέξοδο στην οικονομία και
να φύγει το μαύρο σύννεφο πάνω από τη χώρα; Μήπως έφταιγε ο Βαρουφάκης; Δεν
ήταν κεντρική επιλογή η κατεύθυνση της ενδιάμεσης συμφωνίας;
Εμείς θυμόμαστε
ότι ο ίδιος ο Τσίπρας το ζητούσε μετ' επιτάσεως. Γιατί άλλαξε γνώμη και γιατί
εμφανίζονται τόσο αισιόδοξοι ότι μπορούν να σώσουν τη χώρα όταν την έχουν ήδη
φτάσει στο χείλος της αβύσσου;
Αν
πράγματι υπάρξει μια τέτοια συνολική συμφωνία θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον να
δούμε τις δεσμεύσεις που θα λάβει η κυβέρνηση Τσίπρα.
Γιατί μην ξεχνάτε: Όταν
οι προηγούμενες κυβερνήσεις υπέγραφαν κάποια συμφωνία ή μνημόνιο με την τρόικα
η τότε αντιπολίτευση έλεγε ότι δεσμεύεται για πολλά χρόνια ο ελληνικός λαός,
ότι είναι εσχάτη προδοσία, ότι θα λογοδοτήσουν στα ειδικά ή λαϊκά δικαστήρια
και άλλα πολλά.
Γιατί
λοιπόν θα συμφωνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα; Κάνει μυστικές διαβουλεύσεις στην πλάτη του
ελληνικού λαού και σε 20 μέρες θα κλείσει ένα πακέτο που θα επηρεάσει όλη τη
χώρα για τα επόμενα χρόνια;
Όλη
αυτή η σπουδή είναι πολύ περίεργη, όχι γιατί δεν πρέπει πράγματι να τελειώνουμε
μια και καλή με όλο αυτό το σκηνικό, αλλά γιατί γίνεται από μια κυβέρνηση που
δεν ξέρει τι θέλει, που κάνει αλλοπρόσαλλες κινήσεις και που έχει αποτύχει
παταγωδώς σε κάθε εκτίμησή της μέχρι σήμερα.
Με πρώτη και καλύτερη την επιλογή
Βαρουφάκη ως επικεφαλής της διαπραγματευτικής ομάδας με τα γνωστά καταστροφικά
αποτελέσματα.
Κι όμως, ο Βαρουφάκης στην πιο κρίσιμη ημέρα της διαπραγμάτευσης
έκανε βόλτες με τη Δανάη στην Αίγινα ενώ στο Μαξίμου υπήρχε έκτακτη σύσκεψη για
αλλαγή της διαπραγματευτικής τακτικής. Ενώ σήμερα το πρωί μέσω twitter έλεγε
ότι παραμένει επικεφαλής και τίποτε δεν έχει αλλάξει.
Είναι
ένα δείγμα της εκτός τόπου και χρόνου διαπραγμάτευσης που γίνεται και που
βασίζεται στο δόγμα «ό,τι κάτσει, όπου κάτσει». Από τη μια η κυβέρνηση
κατηγορεί εξωθεσμικούς παράγοντες για πιέσεις ώστε να κλείσει η συμφωνία
γρήγορα κι ότι οι επιθέσεις στον Βαρουφάκη γίνονται γι' αυτό το λόγο κι από την
άλλη γυρίζουν το καράβι τώρα που είδαν ότι έχουν κάνει απίστευτες γκάφες.
Απίστευτη προχειρότητα και διαπραγματευτικοί ερασιτεχνισμοί που θα
κάνουν μεγάλο κακό στη χώρα γιατί δείχνουν στους δανειστές ότι δεν είμαστε
σοβαροί άνθρωποι.