.Θα επιλέξει να "σώσει" τον εαυτό του ή τη χώρα του;

Εθνικό συμφέρον: Δύο λέξεις που αγνοούν παντελώς τα πολιτικά κόμματα, κυρίως εκείνα που βρίσκονται στην εξουσία. Καλή ώρα ο ΣΥΡΙΖΑ που έτσι κι αλλιώς έχει αποδείξει ότι δεν είναι και τόσο του… εθνικού. 

Οι μέχρι τώρα επιλογές του κ. Τσίπρα δείχνουν ένα χαρακτήρα «παρτάκια» και ακραίου κομματικού που βάζει το δικό του συμφέρον πάνω απ’ όλους και απ’ όλα.

Το είδαμε με το πρόσφατο δημοψήφισμα. Αν και ήξερε τις καταστροφικές συνέπειες για τις

 τράπεζες και για την οικονομία γενικότερα εκβίασε το «ναι» το οποίο ουσιαστικά έφερε ένα μνημόνιο χειρότερο από τα προηγούμενα. Και τα «πρόβατα» που ψήφισαν να μη γίνει δεκτή η πρόταση Γιούνκερ τώρα λένε «ε, τι να κάνουμε; Ο Αλέξης διαπραγματεύτηκε σκληρά αλλά για όλα φταίνε οι ξένοι».

Τώρα λοιπόν που η υπογραφή του μνημονίου είναι πολύ κοντά, όπως διαρρέουν άλλωστε οι παπαγάλοι του ξενοδοχείου Χίλτον στο οποίο ξημεροβραδιάζονται οι υπουργοί και οι τροικανοί, ακολουθεί το επόμενο βήμα της προδοσίας. 

Ή της εθνικής μειοδοσίας. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να κάνει εκλογές, ενώ δεν έχουν περάσει ούτε καν 10 μήνες από την προηγούμενη εκλογική αναμέτρηση.

Ο Τσίπρας για άλλη μια φορά ετοιμάζεται να βάλει το προσωπικό και κομματικό του συμφέρον πάνω από της χώρας αν και γνωρίζει ότι καμιά οικονομική σταθερότητα δεν μπορεί να επέλθει σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από την υπογραφή της συμφωνίας. 

Πώς βάζει σε κίνδυνο την τελευταία ευκαιρία που έχει η Ελλάδα να αναστηθεί από την τέφρα της; Και το κυριότερο: Πότε ρώτησε τον ελληνικό λαό αν θέλει εκλογές και αυτός του είπε ότι πρέπει να γίνουν;

Αυτή τη στιγμή κανείς δε θέλει εκλογές γιατί απλά δεν συμφέρουν κανέναν και κυρίως την Ελλάδα. Γιατί λοιπόν ένας πρωθυπουργός που έχει ορκιστεί να υπηρετεί την πατρίδα του τελικά αποδεικνύεται ότι ορκίζεται απλά για την πάρτη του; Γιατί το ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον Λαφαζάνη, τη Ζωή και τους τρελαμένους του ΣΥΡΙΖΑ να το κάνει στις πλάτες του ελληνικού λαού; 

Ας πάει στο συνέδριό του, ας διασπαστεί το κόμμα του και ό,τι απομείνει ας γίνει η μαγιά για μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Τι παραπάνω δηλαδή θα προσφέρει η κάλπη; Το μόνο που θα κάνει είναι να επιβεβαιώσει τον ευρωσκεπτικισμό, να ενισχύσει τα άκρα, να δώσει δύναμη στο κόμμα της δραχμής και να βάλει στη Βουλή τον… Λεβέντη. 

Ισως βέβαια να κάνει και κάτι καλό. Να εξαφανίσει τους ανεκδιήγητους Ανεξάρτητους Έλληνες οι οποίοι είναι σίγουρο ότι δεν θα πάρουν ούτε 2% και γι’ αυτό άρχισαν οι διαρροές για αναστολή της δραστηριότητας του κόμματος και κάθοδο του «στρατηγού» Καμμένου με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ. 

Θα είναι η μεγαλύτερη πολιτική ξεφτίλα για την Αριστερά, αλλά έχουμε συνηθίσει από τέτοια.

Αν τελικά ο Τσίπρας αποφασίσει να πάει σε εκλογές τον Οκτώβριο το μόνο που θα καταφέρει είναι να αποσταθεροποιήσει ακόμη περισσότερο το εκλογικό σύστημα. 

Και μην είναι σίγουρος ότι θα βγει ενισχυμένος, δεν μπορεί να ξέρει την αντίδραση του κόσμου, δεν μπορεί να μαντέψει την οργή του. Εκτός κι αν θέλει να κάνει «δωράκι» στον Μιχαλολιάκο και την παρέα του ή σε κάθε άλλον δήθεν πατριώτη που θέλει να μπει στη Βουλή και μπορεί να το εκμεταλλευτεί εξαιτίας του πολιτικού αχταρμά που επικρατεί.

Όμως, όπως έχουμε ξαναγράψει ο Τσίπρας ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για τη χώρα του. Ποτέ δεν έβαλε κάτω τα πραγματικά δεδομένα για να χαράξει μια εθνική στρατηγική.

 Από τα προεκλογικά του ψέματα μέχρι το σχέδιο για τη δραχμή που ετοιμαζόταν εν γνώσει του και το δημοψήφισμα, απέδειξε ότι ο πολιτικός αμοραλισμός του είναι πάνω από το αίσθημα του καθήκοντος.

Για να δούμε μέχρι το τέλος. Θα επιλέξει να "σώσει" τον εαυτό του ή τη χώρα του;