Εδώ και μέρες, επισημαίνω επίμονα, πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αρχίσει να στρέφεται
προς σενάριο έκτακτων εκλογών το Σεπτέμβρη - Οκτώβρη.
Στην αρχή αυτή φάνηκε «τραβηγμένο»…
Τα τελευταία 24ωρα όμως, γέμισαν οι εφημερίδες και ο ηλεκτρονικός τύπος, με
«πληροφορίες» (που φυσικά αποτελούν… «διαρροές κυβερνητικών κύκλων»), ότι στο
Μαξίμου ο Τσίπρας δέχεται «εισηγήσεις» ακριβώς γι’ αυτό: Για προσφυγή στις
κάλπες το Σεπτέμβρη…
Το πράγμα «βρώμαγε» από πριν, ασφαλώς.
Όλα τα εγκαίνια… «Νοσοκομείων Ποτέμκιν», η «ελάφρυνση» του ΕΝΦΙΑ που υποτίθεται
ότι ο Τσίπρας θα «καταργούσε» (και που πάλι, μετά την «ελάφρυνση» παραμένει πιο
επαχθής απ’ ό,τι ο προηγούμενος επί Σαμαρά), η «τρύπα» που ανοίγεται στα έσοδα
με αυτές τις ελαφρύνσεις (και τα οποία έσοδα είχαν
πρόβλημα και πριν τις ελαφρύνσεις, απλά η «τρύπα» τώρα διευρύνεται), η «συνταγματική» μεταρρύθμιση για νααποκλειστείη …αποκρατικοποίηση του ηλεκτρικού
ρεύματος και των υδάτων (που έχουν ήδη συμφωνήσει ο Τσίπρας με την Τρόϊκα) και
οι τριβές που θα προκύψουν στις σχέσεις της κυβέρνησης με την Τρόϊκα, μετά από
τέτοιες «προτάσεις», όλα αυτά δείχνουν ότι ΔΕΝ τον απασχολεί πια η επόμενη φάση
της αξιολόγησης. Τον απασχολεί μόνο πως θα συσπειρώσει τους οπαδούς
του, που βρίσκονται σε «αποδρομή», ενόψει νέας προσφυγής στις
κάλπες το φθινόπωρο.
Και για την «αξιολόγηση» βλέπουμε μετά.
Όποιος βγει και όπως τα καταφέρει…
Αυτά που ως τώρα προέκυπταν ως
«ενδείξεις», τώρα πλέον ενισχύονται ως κατευθυνόμενες διαρροές!Με
πρόσχημα τη«δεξιά παρένθεση», υποτίθεται…
Δηλαδή, να βγει ο Μητσοτάκης, να φτιάξει
κυβέρνηση (αφού δεν κατάφεραν να αλλάξουν τον εκλογικό νόμο για την αμέσως
επόμενη φορά), να μην μπορέσει να κυβερνήσει (το μπάχαλο που θα του έχουν
παραδώσει), να ξαναπάμε τους επόμενους μήνες σε εκλογές με απλή αναλογική πλέον
και να επιστρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ!
Ή να αναγκαστεί, όποιος κερδίσει τις
εκλογές, να συγκυβερνήσει με τον Τσίπρα!
Ο οποίος, στο μεταξύ, θα έχει «διασώσει» τις δυνάμεις του, και ευελπιστεί
ότι θα «επανέλθει δριμύτερος»!
Γιατί άλλος θα έχει αναγκαστεί να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις που ο ίδιος είχε
αναλάβει με το Μνημόνιο που ο ίδιος μας έφερε…
Αυτό είναι το αφήγημα της «δεξιάς
παρένθεσης».
Ξεχνάει, βέβαια, τέσσερα πράγματα.
Που ανατρέπουντην
«αφήγηση» εντελώς…
- Πρώτον για να ανοίξει η «δεξιά
παρένθεση» του Μητσοτάκη, πρέπει προηγουμένως να έχει κλείσει - πανηγυρικά μάλιστα - η «αριστερή παρένθεση» του
Τσίπρα!
Και ως προς το σκέλος «αριστερή» έχει ήδη κλείσει από πέρσι τον Αύγουστο:
Με την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου, η πολιτική που έφερε στην εξουσία τον
Τσίπρα έχει πλήρως εγκαταλειφθεί. Και από τότε οι ίδιοι οι ΣΥΡΙΖΑίοι κάνουν
ό,τι μπορούν, ώστε να ξεχαστούν εντελώς όσα οι ίδιοι υπόσχονταν τον Ιανουάριο
του 2015. Κι όσα έλεγαν ως τότε…
Άρα η «αριστερή παρένθεση» έχει ήδη
κλείσει! Εκείνο που μένει να κλείσει είναι και η
διακυβέρνησή τους. Αυτή είναι κυρίως θλιβερή παρένθεση.
Κι αυτή, όμως, θα κλείσει, αν ο Τσίπρας προσφύγει σε εκλογές ξανά και τις
χάσει. Γιατί τώρα πια θα τις χάσει…
Μέχρις εδώ, λοιπόν, αυτό που του
«εισηγούνται» ΔΕΝ συνιστά προετοιμασία «δεξιάς παρένθεσης». Συνιστά
προετοιμασία του ΣΥΡΙΖΑ να αποδεχθεί ο ίδιος ότι έκλεισε η δική του θλιβερή «παρένθεση».
- Δεύτερον, ξεχνούν ότι για να έχουν τη δυνατότητα να «επιστρέψουν» μετά
από ολιγόμηνη και «αποτυχημένη» κυβερνητική προσπάθεια Μητσοστάκη, πρέπει να
έχουν διατηρήσει στις επόμενες εκλογές, δυνάμεις αισθητά πάνω από 20%. Και μια
διαφορά με την ΝΔ (που θα είναι πλέον πρώτη) όχι πάνω από 5%...
Ήδη ακόμα και με τέτοιο αποτέλεσμα (που
είναι το «καλό σενάριο» γι’
αυτούς), θα έχουν υποστεί σημαντική καθίζηση: Θα
έχουν χάσει πάνω από το ένα τρίτο των ψηφοφόρων τους. Και πάνω από τους μισούς
βουλευτές τους…
Κι αν δεν τα καταφέρουν να συγκρατήσουν
την πτώση τους σε αυτά τα επίπεδα και πέσουν ακόμα πιο
κάτω - κάτω κι από το 20%, με διαφορά προς τη ΝΔ που θα
πλησιάζει η θα ξεπερνά το 10%, τότε θα έχουν χάσει τους μισούς ψηφοφόρους τους
και τα δύο τρίτα των βουλευτών τους!
Αυτό σημαίνει ότι η εσωτερική κρίση του
ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές θα είναι εκρηκτική,
ανεξάρτητα από τα προβλήματα διακυβέρνησης που θα αντιμετωπίζει τότε ο
Κυριάκος.
Όταν λοιπόν, χάσουν την εξουσία σε
συνθήκες καθαρής και μεγάλης ήττας,
είναι πολύ δύσκολο να σχεδιάζουν «επαναφορά» μετά από έξη μήνες ή ένα χρόνο.
Άλλωστε, η Αριστερά, ποτέ δεν απέφυγε διάσπαση όταν βίωσε συντριπτική ήττα…
- Το τρίτο πράγμα που ξεχνάνε, είναι πως
ακόμα κι αν ξεπεράσουν τις δυσκολίες, και επιστρέψουν μετά από έξη μήνες με ένα
χρόνο, με σύστημα απλής αναλογικής πλέον, τότε θα εκλέξουν έτσι κι αλλιώς πολύ
λιγότερους βουλευτές. Ακόμα κι αν επιστρέψουν με 25% θα βγάλουν 80 βουλευτές το
πολύ. Αν επιστρέψουν με 20% θα βγάλουν 55 βουλευτές το πολύ! Σε κάθε περίπτωση,
ακόμα και μετά την επιστροφή τους θα εξακολουθούν να χάνουν από τη μισή ως τα
δύο τρίτα της σημερινής κοινοβουλευτικής τους δύναμης. Κι αυτό θα συρρικνώνει και το ρόλο τους.
Χώρια που μόλις σχηματίσει νέα κυβέρνηση
ο Κυριάκος θα αλλάξει κι αυτός τον εκλογικό νόμο αμέσωςκαι
μπορεί να βρει 200 ψήφους στην επόμενη Βουλή να επαναφέρει το «μπόνους» (έστω
και μειωμένο), ώστε να μεγιστοποιήσει τις
μελλοντικές επιλογές του, αν τον υποχρεώσουν σε πρόωρες εκλογές.
- Τέλος, ξεχνούν πως οι δανειστές, είναι
διατεθειμένοι να δώσουν άλλο πρόγραμμα
στην Ελλάδα, γιατί το τωρινό, έχουν ομολογήσει και οι ίδιοι πως, ΔΕΝ βγαίνει!
Να ανταλλάξουν χαλάρωμα σε φόρους (που όντως σκοτώνουν κάθε οικονομική
δραστηριότητα) με επίσπευση των μεταρρυθμίσεων και
των αποκρατικοποιήσεων.
Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ το βροντοφωνάζει με κάθε
τρόπο, ότι ούτε τις μεταρρυθμίσεις θέλει να τις κάνει,
ούτε μπορεί να τις κάνει, ούτε τις αποκρατικοποιήσεις θέλει ή μπορεί να κάνει.
Επομένως, μια αλλαγή του Μνημονίου, επί
Κυριάκου, ό,τι καλό έχει θα το πιστωθεί ο Κυριάκος και ό,τι δυσάρεστο έχει θα το χρεωθεί ο Τσίπρας (ο
οποίος έχει υπογράψει και το Μνημόνιο που τρέχει σήμερα).
Έτσι οι έξη πρώτοι μήνες του Κυριάκου,
είναι πιθανό (χωρίς να είναι βέβαιο, ασφαλώς), να συνοδευτούν από μιαν ανακούφιση της κοινωνίας. Πράγμα που
ΔΕΝ προοιωνίζει εύκολη «επαναφορά» του Τσίπρα. Μάλλον σε βάρος του θα
καταλήξει. Είτε ξαναγίνουν εκλογές είτε όχι…
Φτάνει ο Κυριάκος να επανέλθει στην πολιτική Σαμαρά και στα οικονομικά (μείωση
φόρων, επίσπευση αποκρατικοποιήσεων και μεταρρυθμίσεων) αλλά και στα θέματα ασφαλείας του πολίτη:χτύπημα
«αντί-εξουσιαστών», εκκαθάριση των εστιών τύπου «Εξάρχεια», επιστροφή στην
κατάργηση του ασύλου, εκκαθάριση και των Πανεπιστημιακών χώρων, και βεβαίως,
κλείσιμο των συνόρων.
Πράγμα που έτσι κι αλλιώς, εν όψει των
εξελίξεων στην Τουρκία, ΔΕΝ μπορεί να γίνει πια με τον Τσίπρα στην εξουσία. Και δεν μπορεί να γίνει χωρίς επιστροφή στην πολιτική Σαμαρά(εγκλεισμός
των λαθρομεταναστών που έρχονται σε φρουρούμενα κέντρα, μέχρι να επιλέξουν τον
επαναπατρισμό τους).
Η κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται πλέον
χωρίς ισχυρή αποτροπή και χωρίς αποφασιστική
πολιτική επαναπατρισμού των λαθρομεταναστών.
Το ξέρουν πια και οι Ευρωπαίοι…
Συνεπώς, δεν είναι καθόλου μα καθόλου
σίγουρο ή έστω «πιθανό», πως αν φύγει ο Τσίπρας, θα… «ξαναγυρίσει δριμύτερος»
λίγο αργότερα. Ούτε καν «πολύ αργότερα»…
Απλά σχεδιάζει να φύγει, για να μην τον… διώξουν κακήν κακώς: Οι «μέσα»
(γιατί δεν αντέχουν άλλο), οι «έξω» (γιατί δεν τον εμπιστεύονται καθόλου) ή οι
(τρελαμένοι) «δικοί» του…
Το μόνο που μπορεί να κάνει για να
διαφύγει από το δίλημμα (να μείνει και να καταρρεύσει, ή να φύγει και να
ηττηθεί κατά κράτος) είναι να προτείνει «οικουμενική». Έστω
και για έξη μήνες, ώστε να ξεχαστούν οι δικές του ευθύνες και να τιςμοιραστείμε όλους τους άλλους…
Το πρόβλημα που έχει με μια τέτοια πολιτική είναι τετραπλό:
- Πρώτον, ο ίδιος έχει κόψει γέφυρες με όλους εκείνους που χρειάζεται για
να «περπατήσει» μια τέτοια άποψη. Και με τη Φώφη και με το Θοδωράκη και με τον
Κυριάκο ασφαλώς…
- Δεύτερον, ότι θα χρειαστεί να δεσμευτεί εκ των προτέρων ότι θα στηρίξει
όλα εκείνα που απεύχεται (εργασιακά, πρόσθετα μέτρα γιατί το έλλειμμα θα είναι
μεγαλύτερο κλπ.) και για τα οποία ως τώρα κατηγορούσε όλους τους άλλους.
- Τρίτον, ότι θα χρειαστεί να «καταπιεί»
όλη τη μέχρι τώρα προπαγάνδα του («τρόϊκα εσωτερικού», «νεοφιλελεύθερος»
Κυριάκος, «σύμπραξη» Φώφης-Θοδωράκη με την «κακιά» ΝΔ κλπ.) Ουσιαστικά θα
αναγκαζόταν σε μια τέτοια περίπτωσηνα κάνει ο ίδιος (να
ζητήσει συνεργασία με ΝΔ) εκείνα για τα οποία κατηγορούσε αδίκως ως τώρα τα κεντρώα κόμματα.
- Και τέταρτον, θα πρέπει «να ρίξει
γέφυρες», όχι απλώς προς τη ΝΔ αλλά προς το κομμάτι εκείνο της ΝΔ (που
είναι σαφώς πλειοψηφικό τώρα) που δεν ήθελε συνεργασία μαζί του!
Ουσιαστικά θα αναγκαστεί να ρίξει γέφυρες και προς τον ίδιο τον Κυριάκο (που
επίμονα του ζητάει να φύγει) και προς το Σαμαρά.
Γιατί χωρίς αναγνώριση του έργου του Σαμαρά, δύσκολα να επιστρέψει η Ελλάδα
σε μια σταθεροποίηση. Έστω και από «οικουμενική».
Όλα αυτά είναι πολύ δύσκολα για τον Τσίπρα, ασφαλώς.
Σαν να καταπίνει ένα μαγκάλι κάρβουνα. Αναμμένα!
Το βέβαιο είναι πως έχει να διαλέξει
ανάμεσα στην κακήλύση και στην… πολύ κακή λύση.
Ανάμεσα στο να φύγει ταπεινωμένος ή να φύγει… διωκόμενος!
Ανάμεσα στο να χάσει άσχημα και στο να χάσει… πολύ άσχημα…
Τα φληναφήματα περί τάχα μου «δεξιάς
παρένθεσης» δεν είναι τίποτε άλλο από την ομολογία ότι,
η πάλαι ποτέ αριστερή παρένθεση του
Τσίπρα τώρα κλείνει! Οριστικά…
Υ.Γ. Και τα παραμύθια ότι τάχα η
πρόταση για εκλογή Καραμανλή στην Προεδρία της Δημοκρατίας μπορεί να διασώσει
τον Τσίπρα είναι μόνο για πολύ αφελείς:
- Πρώτον, διότι εκλογή Προέδρου θα
έχουμε σε τέσσερα χρόνια περίπου, και οι δύσκολες αποφάσεις είναι σε δύο μήνες!
- Δεύτερον, διότι η πρόταση αυτή, όταν προέρχεται από ένα Τσίπρα που έχει
κατασυκοφαντήσει την ΝΔ ως τώρα, μάλλον εκθέτει τον Κώστα Καραμανλή, παρά
«συσπειρώνει» τη ΝΔ.
- Τρίτον, και πολύ περισσότερο, όταν η πρόταση αυτή στηρίζεται στο
«εκπληκτικό επιχείρημα» ότι «ένας… κακός Πρωθυπουργός μπορεί να κάνει ένα καλό
Πρόεδρο» (το ακούσαμε κι αυτό!), προσβάλει τον Καραμανλή! Και σπρώχνει ακόμα
μακρύτερα τη ΝΔ.
Δεν είναι «αγαθή» πρόταση «εθνικής ενότητας». Είναι κουτοπόνηρη πρόταση που
προσπαθεί να διαλύσει τους αντιπάλους ενός καταρρέοντος Τσίπρα.
Ο μόνος τρόπος να διασωθεί ο Τσίπρας
είναι να αποδεχθεί τα λάθη του και να ζητήσει συγγνώμη από τους αντιπάλους του
και από τον Ελληνικό λαό. Όλα τα άλλα απλώς φανατίζουντους
εχθρούς του και από-συσπειρώνουν τους
οπαδούς του…
.png)
