Λένε πως μπορεί κανείς να ξεγελάσει
πολλούς ανθρώπους για λίγο καιρό ή λίγους ανθρώπους για πολύν καιρό αλλά είναι
αδύνατον να ξεγελάσει πολλούς ανθρώπους για πολύν καιρό.
Ο κ. Τσίπρας έχει ήδη
καταφέρει να ξεγελάσει λίγους ανθρώπους για πολύν καιρό (τα πρώην συντρόφια
στον ΣΥΡΙΖΑ) και πολλούς ανθρώπους για λίγο καιρό (μεγάλο τμήμα του εκλογικού
σώματος), όταν με έναν πακτωλό ψεμάτων, υποσχέσεων και ταξιμάτων υφάρπαξε την ψήφο
τους τον Ιανουάριο του 2015.
Εκείνο που επιχειρεί με
την καταδρομική επιχείρηση των εκλογών – εξπρές ο «Πινόκιο του Μαξίμου», είναι
να υπερβεί την λαϊκή σοφία του παροιμιακού λόγου και να ξεγελάσει και πάλι τον
ελληνικό λαό, «κλέβοντας» ψευδόμενος για ακόμη μια φορά την ψήφο του.
Επιχειρεί
δηλαδή ο κ. Τσίπρας να αποδείξει άκυρη την ρήση του λαού και να κοροϊδέψει
πολλούς ανθρώπους για πολύν καιρό. Η λαϊκή σοφία βέβαια, λέει ακόμη πως «ο
ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται». Θα επιτρέψει ο ελληνικός λαός
στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ο ψεύτης του Μαξίμου να χαρεί για ακόμη μια φορά;
Ακούγοντας το διάγγελμα
του (πρώην;) Πρωθυπουργού, δεν μπόρεσα να συγκρατήσω την αυθόρμητη σκέψη πως,
αυτός εδώ ο πολιτικός ψεύδεται με τον ίδιο φυσικό τρόπο που ανασαίνει!
Ουδέποτε
στην ζωή μου έχω ακούσει ομιλία τόσο παραπλανητική και γέμουσα ασύστολων
αναληθειών και ψεμάτων όσο αυτή που εξέμεσε ο κ. Τσίπρας προς τον ελληνικό λαό,
στο διάγγελμα της παραιτήσεώς του.
Είναι φανερό πως ο
«Πινόκιο του Μαξίμου» πιστεύει ότι απευθύνεται σε χρυσόψαρα ή λωτοφάγους.
Σε
οποιαδήποτε άλλη πολιτικώς πολιτισμένη χώρα, μετά από μια τέτοια απόπειρα
πολιτικής εξαπάτησης, κατά την οποία γεγονότα όπως η δημιουργικώς ασαφής
διαπραγμάτευση, η πολυσχιδώς ανερμάτιστη εξωτερική και μεταναστευτική πολιτική,
η επιμελώς ανύπαρκτη εσωτερική διακυβέρνηση και το κλείσιμο των τραπεζών με
εφαρμογή μακροχρόνιων κεφαλαιακών ελέγχων (ελληνιστί : capital controls),
εμφανίζονται ως επιτυχίες, κατακτήσεις και προσωπικοί θρίαμβοι του
«λεοντόκαρδου» Πρωθυπουργού, θα είχε αντιμετωπιστεί με την αρμόζουσα δυσπιστία,
την δίκαιη χλεύη ή και με την βοήθεια των σάπιων απορριμμάτων της κεντρικής
λαχαναγοράς ακόμη!
Εδώ όμως, στην χώρα της
«φαιδράς αγγουρέας» (που λέει και μια ψυχή), υπάρχει μια συμμαχία πρώην
πράσινων πολιτικών «ρεταλιών», παλαιών κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών,
διαπλεκόμενων ΜΜΕ και «γουόναμπις» νέων «επιχειρηματικών» τζακιών,
που
προσπαθούν εδώ και μήνες να παρουσιάσουν το μαύρο ως άσπρο, την νύχτα ως ημέρα,
την τραγική αποτυχία ως ηρωική επιτυχία, το ψέμα ως αλήθεια και τον ολίγιστο κ.
Τσίπρα ως τον μελλοντικό σωτήρα της χώρας.
Υπάρχει ήδη μια ομάδα
«στελεχών», «παρατρεχάμενων», «παραγόντων», «δημοσιογράφων», «ΜΜΕ» και
«επιχειρηματιών» που ποντάρουν στον αστραχάν Αλέξη με μοναδικό όπλο στην
φαρέτρα τους – εκτός από τα τερατώδη ψέματα – την δημοφιλία που απολαμβάνει (;)
ακόμη ο νεαρός «Πινόκιο του Μαξίμου».
Και τούτο το χαρτί επιχειρούν όλοι μαζί
ομοθυμαδόν να παίξουν ως τελευταίο «ατού» στις επερχόμενες εκλογές.
Εκείνο που μένει μετά
από όλα αυτά να αποδειχτεί, είναι αν αυτό το «ατού» θα περάσει.
Αν δηλαδή όλα
αυτά τα χρόνια της κρίσης, τα απανωτά ψέματα, οι συνεχείς διαψεύσεις, τα
ατέλειωτα χαστούκια, οι διαρκείς υπαναχωρήσεις, ο ανείπωτος πόνος και κυρίως, η
ανυπολόγιστη (ακόμη) καταστροφή των τελευταίων επτά μηνών «διακυβέρνησης» της
χώρας από τον κ. Τσίπρα και την (όπως αποδείχτηκε εκ των πραγμάτων) λυκοπαρέα
του, έκαμαν τον ελληνικό λαό σοφότερο ή όχι.
Αν δηλαδή κατάλαβε
επιτέλους ο λαός μας πως η σωτηρία της χώρας δεν είναι κάτι που θα φέρουν εις
πέρας ένα μόνο πολιτικό κόμμα ή ένας θεόσταλτος νέος ηγέτης, αλλά η κοινωνική
και πολιτική αφύπνιση, η συλλογική δουλειά και οι εργώδεις και κοπιαστικές
προσπάθειες προς την κατεύθυνση της οικονομίας της αγοράς, της ενίσχυσης του
ιδιωτικού τομέα και της εξυγίανσης του δημόσιου τομέα.
Όλα αυτά, πολιτικά
ζητούμενα εντελώς ασύμβατα με την πολιτική, αισθητική, οικονομική και
ιδεολογική σκευή του κ. Τσίπρα και της παρέας του.
Όλα αυτά, διακυβεύματα, που
μονάχα μια κυβέρνηση ευρείας συνεργασίας με νέους, άφθαρτους και δοκιμασμένους
στην ζωή και όχι στα κομματικά εργαστήρια πολιτικούς μπορεί να τα οργανώσει, να
τα υποστηρίξει και να τα φέρει εις πέρας.
Η σωτηρία της χώρας δεν
είναι τελικά ζήτημα ιδεολογικό, κομματικό ή προσωπικό. Αν έκανε κάποιο «καλό» η
σύντομη (;) διακυβέρνηση της χώρας από την αριστερά του κ. Τσίπρα, είναι που
διέλυσε ψευδαισθήσεις, προσδοκίες και πολιτικά μυθεύματα δεκαετιών.
Ο λαός μας
οφείλει να δει επιτέλους την αλήθεια και να καταδικάσει το ψέμα. Είναι ζήτημα
εθνικής επιβίωσης να μην επιτρέψουμε ξανά σε κανέναν πολιτικό «Πινόκιο» να
εισέλθει θριαμβευτής στο Μαξίμου.
.png)
