Αν κάποια τύχη αγαθή επιτρέψει στο
μέλλον να υπάρξει, ας μην αφήσουμε στον ιστορικό του το δικαίωμα να αναλωθεί με
τον αφρό των ημερών του έτους 2015. Ας καταγράψουμε από τώρα, για λογαριασμό
του, το αποτύπωμα όσων γεγονότων άλλαξαν τη ζωή στη χώρα που κρέμεται σαν
τσαμπί στο νοτιότατο άκρο της Βαλκανικής.
Οφείλει να μην ξεχάσει πως η ιστορική
αυτή χρονιά ξεκίνησε με την κατάργηση των αυτοκτονιών και την καταπολέμηση της
ανθρωπιστικής κρίσης. Να μην παραλείψει να σημειώσει ότι έως τον Δεκέμβριο του
2014 οι αυτόχειρες είχαν αναδειχθεί, ερήμην τους, σε πρωταγωνιστές του δημόσιου
διαλόγου, ενώ στον χρόνο που κλείνει εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας.
Ούτε μία αυτοχειρία
δεν κατεγράφη στη διάρκεια του έτους, και αν κάποιοι δυστυχείς είχαν την ατυχή
έμπνευση να αυτοκτονήσουν το έκαναν γνωρίζοντας πως η πράξη τους είχε χάσει
πλέον την πολιτική της υπεραξία. Ξαναβρήκε την πραγματική της αξία. Μια
προσωπική υπόθεση αδιεξόδων και απελπισίας.
Την κατάργηση της αυτοκτονίας
κήρυξε με τον πιο επίσημο τρόπο η τότε πρόεδρος της Βουλής, αν τη θυμάστε, όταν
κατέθεσε στεφάνι στο Σύνταγμα στο σημείο όπου είχε βάλει τέλος της ζωής του
κάποιος συνταξιούχος φαρμακοποιός. Με την καταπολέμηση της ανθρωπιστικής κρίσης
εξαφανίστηκαν και όλα αυτά τα παιδάκια που λιποθυμούσαν από την πείνα στις
σχολικές τάξεις. Από πολιτικό πρόβλημα έγιναν κι αυτά πρόβλημα του άνεργου
πατέρα τους.
Ας μη βιαστεί ο ιστορικός του
μέλλοντος να αποφασίσει πως οι άνεργοι δεν μειώθηκαν στη χώρα της Βαλκανικής.
Εδώ, ως γνωστόν, όλα γίνονται μεθοδικά, βάσει προγράμματος. Δεν μπορείς μέσα σε
δώδεκα μήνες να τα κάνεις όλα.
Οι αρμόδιοι ασχολήθηκαν με τα πιο επείγοντα από
τα επείγοντα, τις αυτοκτονίες και την ανθρωπιστική κρίση, αφήνοντας την ανεργία
για χρόνους ευθετότερους. Εξάλλου, από ό,τι όλα δείχνουν, το 2015 δεν πρόκειται
να τελειώσει στις 31 Δεκεμβρίου τρέχοντος. Θα πάρει παράταση, σαν την
αξιολόγηση.
Με δύο εκλογικές αναμετρήσεις κι
ένα δημοψήφισμα, κανείς ιστορικός, όσο προκατειλημμένος και αν είναι, δεν
μπορεί να τους κατηγορήσει πως δεν έκαναν ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για να
αντιμετωπίσουν την ανεργία.
Με δύο εκλογικές αναμετρήσεις κι ένα δημοψήφισμα
κατάφεραν να μετατρέψουν τους ανέργους σε ενεργούς πολίτες, να νιώσουν πως δεν
είναι ριγμένοι στο κοινωνικό περιθώριο, πως συμμετέχουν στα δημοκρατικά
πράγματα της χώρας που κρέμεται σαν τσαμπί στο νοτιότατο άκρο της Βαλκανικής.
Το 2015 κλείνει με ένα γεγονός που
η δημοκρατική κοινή γνώμη και το τηλεοπτικό κοινό της περίμενε χρόνια τώρα.
Αναφέρομαι στην αναγνώριση των αγώνων του κ. Βασίλη Λεβέντη από τον κ. Αλέκο
Φλαμπουράρη. Γεγονός που αποδεικνύει πως δεν ξεμπερδέψαμε ακόμη, και δεν θα
ξεμπερδέψουμε εύκολα με το 2015. Φοβούμαι, δε, πολύ πως ο ιστορικός του μέλλοντος
θα αναγκασθεί να μιλήσει για 2015 Β΄ αντί για 2016 και πάει λέγοντας.
Πώς ξεμπερδεύεις με το 2015; Πώς
ξεμπερδεύεις με την παραγωγή αφρού και μπουρμπουλήθρας που βαφτίζεται πολιτική;
Πώς ξεμπερδεύεις με την πολιτική, που αντί να υπηρετεί λεηλατεί τη ζωή σου; Πώς
η Ελλάδα μπορεί να ξεμπερδέψει από τον χειρότερο εαυτό της;
«Τεράστιο σχέδιο», όπως είχε πει
και ο Ντε Γκωλ όταν κάποιος τον υποδέχθηκε στο απελευθερωμένο Παρίσι με ένα
πανό που έγραφε: «Θάνατος στους ηλίθιους».
.png)
