.Η επιστροφή των μπουτούδων!

Όταν κάποτε με το καλό ξεκουμπιστεί από το Μαξίμου η συμμορία των ανισόρροπων που το κατέλαβε με τις επευφημίες του σοφού λαού τον Ιανουάριο του 2015, οι ιστορικοί του μέλλοντος θα έχουν πολλή δουλειά.

 Ένα από τα βασικότερα ζητήματα που θα πρέπει να ερευνηθούν, με την βοήθεια κοινωνιολόγων και ψυχολόγων, είναι το πώς ένας καλομαθημένος λαός, που στις τελευταίες δεκαετίες κιότεψε κυριολεκτικά, με τα Τσίβας του, τις Καγιέν του, τις διακοπές στο Μπαλί, και όλα αυτά τα χαρακτηριστικά που σημάδεψαν τον τόπο τα τελευταία χρόνια προ της κρίσης, πως λοιπόν αυτός ο λαός αποφάσισε έτσι στα ξαφνικά να ψηφίσει κομΟνισμό!

 Σίγουρα έπαιξε ρόλο η κυτταρική μνήμη του νεοέλληνα, στην οποία έχουν αποτυπωθεί οι διώξεις, οι εξορίες, κλπ των αριστερών πριν και μετά την κατοχή. Χώρια η χούντα. Ακόμη και στη δεκαετία του ’60, χθες δηλαδή, αν ήσουν αριστερός δύσκολα έβγαζες μέχρι και δίπλωμα οδήγησης (να τα λέμε αυτά).

Γι αυτό μάλλον και στα χρόνια της μεταπολίτευσης, κυριάρχησε η αριστερή κουλτούρα, με τον πολύ κόσμο να φοράει στρατιωτικά τζάκετ, να ακούει αντάρτικα, και να εντάσσεται στην ΚΝΕ ή στον Ρήγα Φεραίο, κλπ. Την εποχή που ο υπόλοιπος κόσμος συνέπασχε με την δυστυχία, την καταπίεση, και την φτώχεια που ζούσαν στο πετσί τους οι λαοί των χωρών δορυφόρων της ΕΣΣΔ, και αλλού (π.χ. Αλβανία).

Τότε λοιπόν, ήταν η πρώτη φορά που ο ελληνικός λαός, με όλα τα ωραία του, επέλεγε ιδεολογικά να συντάσσεται με την αριστερά, άσχετα αν ζούσε τα καλά του καπιταλισμού, και λοιδορούσε τις γείτονες Αλβανία, και Βουλγαρία.

Στη συνέχεια μεσολάβησε η παντοδυναμία του Πασόκ, με την πλήρη ισοπέδωση των πάντων, και μια σχετική αναδιανομή χρήματος και αξιωμάτων, με δανεικά κι αγύριστα. Ήταν η εποχή που άλλα έλεγε ο Ανδρέας στο πόπολο, κι άλλα έκανε, και που οι αγριεμένοι μικροαστοί πρασινοφρουροί έκαναν κουμάντο παντού.

Λίγο αργότερα, και αφού ο πολύς κόσμος κατάλαβε ότι όλες οι κορώνες του Πασόκ είναι αυτό ακριβώς, κορώνες, και αφού έφαγε στη μάπα την διακυβέρνηση Μητσοτάκη (που ήταν εκτός τόπου και χρόνου), και την παντοδυναμία της Μιμής, σταμάτησε την επανάσταση, έφτυσε την πολιτική, και ρίχτηκε με τα μούτρα στα πακέτα Ντελόρ του Σημίτη και του ύστερου Πασόκ, που δύσκολα ξεχώριζε από την ΝΔ του Καραμανλή (όχι του κανονικού, του άλλου).

Έτσι πέρασε μια και παραπάνω δεκαετία, μέχρι που ήρθε η κρίση, και μπήκαν τα κεφάλια μέσα.

 Ξαφνικά κόπηκαν τα δανεικά, και η χώρα θα έπρεπε να ζήσει με ίδια μέσα, συν τα νέα δανεικά (υπό αυστηρούς όρους αυτή τη φορά) των εταίρων. Έτσι, για πρώτη φορά ο Έλληνας θα έπρεπε να πληρώσει φόρους, αν ήθελε να συνεχίσει να ζει όπως είχε μάθει. Αλλιώς, χρεοκοπία, Σομαλοποίηση, συσσίτια, κλπ.

Και αντί ο περισσότερος κόσμος να ανασκουμπωθεί και να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση, να δαγκώσει δηλαδή τα τέτοια του και να πάει παρακάτω, όπως έκαναν οι υπόλοιπες χώρες που μπήκαν σε μνημόνιο (θα μου πείτε αυτές δεν είχαν Σύριζα), τι κάνει; ΑγαναΧτεί! Και θυμάται ότι κατά βάθος, πίσω από το μακιγιάζ, πέρα από τα πρώτα τραπέζια πίστα, και βαθιά μέσα στο ντουλαπάκι του ΧΑΜΕΡ, υπήρχε ξεχασμένη η ταυτότητα της ΚΝΕ!

 Θυμήθηκε δηλαδή ο Έλληνας, εν έτει 2016, ότι είναι κομΟνιστής. Συντασσόμενος πίσω από έναν ημιαγράμματο καταληψία, ο οποίος εντάχθηκε στην ΚΝΕ την χρονιά που έπεφτε το τείχος του Βερολίνου! Για τέτοιο μυαλό μιλάμε… σε πλήρη δηλαδή συντονισμό με την διεθνή πραγματικότητα!

Και έτσι ο κύκλος έκλεισε, με την χώρα καταδικασμένη να σέρνεται στα γόνατα πίσω από το καραβάνι του πολιτισμού, στο οποίο παρεμπιπτόντως έχουν μπει και συμμετέχουν ενεργά όλες εκείνες οι χώρες (Βουλγαρία, κλπ) που εμείς κοροϊδεύαμε στα παλιά καλά χρόνια της επίπλαστης ευμάρειας.

Και τι μας απέμεινε  από το πείραμα της Πρώτης Φοράς Αριστεράς που επιλέξαμε για να μας σώσει; Ένα ακόμη πιο δυσβάσταχτο μνημόνιο, κάπιταλ κοντρόλς, φόροι επί φόρων, και δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες πολέμου(!) από το Μπαγκλαντές, την Σομαλία, μέχρι και από το Νεπάλ. Χώρια η καθημερινή σχεδόν απειλή για χρεοκοπία και επιστροφή στην περήφανη δραχμή. Χώρια η εκτόξευση του χρέους, που θα πληρώνουν ακόμη και τα δισέγγονά μας. Αλλά θα μου πείτε, τι είναι 99 χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα, παραφράζοντας την Βαγενά;

Θα φύγει λοιπόν κάποτε αυτό το τσίρκο των τεράτων, των φρικιών,  και οι απόγονοί μας θα διαβάζουν για τον Μπαρουφάκη, την Ραχήλ, την ζουρλή, τον Χρυσόγονο, τον Τσαλακώτο, την Κατάντια Βαλαβάναινα, τον Δραχμαζάνη, τον σπινθηροβόλο Στρατούλη, τον Παλαβίτσα, τον συγκαμένο, και όλα εκείνα τα φρούτα του μπαχτσέ (άπειρα είναι), που ζήσανε το όνειρο στις πλάτες του ελληνικού λαού, πουλώντας επαναστατικά φούμαρα, όντας χρυσοκάνθαροι και εξωνημένοι, καταστρέφοντας συστηματικά τον κοινωνικό, οικονομικό, και πολιτικό ιστό της χώρας.

 Στην ουσία δουλεύοντας για την Χρυσή Αυγή.

Και τι θα λένε τα δισέγγονά μας, εκτός του να αναρωτιούνται πόσο μακάκες πιαστήκαμε, και αν όντως είχαν δίκιο όσοι μας έλεγαν ότι μας ψεκάζουν οι Μασόνοι; Μα καλά… ήταν τόσο κορόιδα;

Και τι θα μείνει στο διηνεκές για να χαρακτηρίζει αυτήν την σκοτεινή και συνάμα φαιδρή περίοδο της νεοελληνικής ιστορίας, την εποχή του τσιπρισμού; Μια δυο φωτογραφίες των θρυλικών μπουτούδων στο Σύνταγμα, όταν πανηγύριζαν την απόδειξη ότι το 64% περίπου του λαού είναι για εγκλεισμό σε ψυχιατρικό ίδρυμα, και τρεις τέσσερις ιστορίες για τον πανεπιστήμονα σύμβουλο του πρωθυπουργού, εκείνο το γίδι απ τον Γιδά, που η περίπτωσή του περικλείει όλες ακριβώς τις παθογένειες της Ελλάδας του Σύριζα. 

Διότι σύμφωνα με ένα μεγάλο μέρος του λαού, η αριστερά του Αλέξη χρειάζεται την στήριξή μας τώρα περισσότερο από ποτέ. Αλλιώς, πως μπορούν μόνοι τους οι πούροι λαϊκοί επαναστάτες Πολάκης, Μάρδας, Κουρουμπλής, Σπίρτζης, Φίλης, Κυρίτσης,  κ.ά. να φέρουν σε πέρας το δύσκολο έργο του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της πατρίδας μας;

 Να ξεπουλήσουν (αξιοποιήσουν) δηλαδή και την τελευταία σπιθαμή ελληνικής γης, να αυξήσουν κι άλλο τους φόρους, να επεκτείνουν τον ΕΝΦΙΑ ως το 2051 (τουλάχιστον), να ιδρύσουν επιτέλους ιδιωτικά πανεπιστήμια, να κλείσουν κάθε υγιή επιχείρηση, να πάνε τους μισθούς στα 751 ευρώ (ο ανώτατος), και τελικά να σκίσουν όρθιοι τα μισητά μνημόνια που οι προηγούμενοι ψήφιζαν στα τέσσερα χωρίς καν να τα διαβάσουν;

Αυτά βέβαια ως προς το μακρινό μέλλον, διότι προς το παρόν, όπως ακούω, την ώρα που η κατρακύλα μας συνεχίζεται σε όλα τα επίπεδα, οι μπουτούδες ετοιμάζουν την επιστροφή τους με αφορμή την επέτειο του περίφημου ΟΧΙ (που λέγαμε). Κι αυτή τη φορά θα κατέβουν ενισχυμένες… μπορεί να μην έχουν πλάι τους την ζουρλή, την Ραχήλ, ή την Ρένα (που κρύβεται αυτή;) αλλά μάλλον θα χορέψει μαζί τους η Ματσούκα, η Σαμίου, μπορεί και η Χρυσοβελώνη… μπορεί να ρίξει τις στροφές του μέχρι και ο Καρανίκας! Μπορεί να εμφανιστεί κι ο ακριβοθώρητος Πάντζας!

Γι αυτό, οι μπουτούδες επιστρέφουν! Κι αυτή τη φορά δεν θα είναι μόνες τους. Θα έχουν όλον τον λαό δίπλα… συν την καλλιτεχνική διανόηση που λέγαμε πιο πάνω…

Και ας κλαίνε σαν χήρες οι μενουμευρωπάκηδες εχθροί τη πατρίδας … έπαιξαν και έχασαν. Και ας μη πολυκουνιούνται, διότι κινούμενοι στα όρια της συνταγματικής ανοχής, η ΠΦΑ δεν το έχει και πολύ να αμολήσει τα ΜΑΤ (πριν τα καταργήσει χα χα χα), και να τους στείλει πακέτο σε καμιά Γυάρο, αναγκάζοντάς τους να ακούνε ολημερίς Ρόμπερτ Γουίλιαμς στα μεγάφωνα, και να τρώνε χαλασμένο χαβιάρι…

Strange Attractor