.Ενα... πιστόλι αδειανό

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΛΑΜΨΙΑΣ 

Οι πρώτοι κλυδωνισμοί στην κυβερνητική πλειοψηφία μπορεί να μην απειλούν ακόμη θανάσιμα την παραμονή στην εξουσία, αλλά προαναγγέλλουν τα μελλούμενα. Το ρήγμα δεν είναι επιφανειακό, αλλά βαθύ, και διατρέχει το σύνολο των στελεχών και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ που σιγά σιγά αρχίζουν να αντιλαμβάνονται το μέγεθος της πολιτικής απάτης.

 Το πρώτο ξεκαθάρισμα του περασμένου καλοκαιριού μπορεί να μην είχε άμεσες εκλογικές συνέπειες για το κόμμα, αφού έστω και με απώλειες ξαναβρέθηκε πρώτο, αλλά τώρα όλα έχουν πάρει άλλη κατεύθυνση.

Πέραν των αριθμών, που ενίοτε μιλούν από μόνοι τους, η ουσία της ανησυχίας βασίζεται στην εκτίμηση ότι αποκαλύπτεται πια το χάσμα μεταξύ λόγων και έργων της κυβέρνησης που δεν μπορεί πλέον να κρυφτεί και αυτό μπορεί να προκαλέσει ντόμινο.

 Βεβαίως γνωρίζουν ότι υπάρχουν πολλοί και πολλές στην Κοινοβου­λευτική Ομάδα που δεν είναι βέβαιο πως θα αντέξουν τις δοκιμασίες που έρχονται και γι' αυτό η αγωνία γίνεται πανικός για το επόμενο ραντεβού με το Ασφαλιστικό στη Βουλή.

Για τη στενή ηγετική ομάδα του Μεγάρου Μαξίμου ο κυνισμός περισσεύει και μοιάζει να μην τους απασχολεί τίποτε άλλο πέραν της παραμονής στην εξουσία πάση θυσία, ακόμη και αν καταλήξουν σε φαιδρότητες. Η ροή του πολιτικού χρόνου και οι συνέπειες της ασκούμενης πολιτικής δεν μπορούν να αφομοιωθούν. 

Τώρα η κοινωνία βιώνει τις επιπτώσεις μιας βάρβαρης επίθεσης όχι μόνο λόγω της ανάγκης, αλλά πρωτίστως λόγω της άγνοιας και της τεχνικής ανεπάρκειας εκείνων που ασκούν εξουσία με ελαφρότητα και ταξική μονομανία που καταντάει βλακώδης.

Ο εσωτερικός αναβρασμός στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ενδεχομένως το μικρότερο πρόβλημα για τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αντιγράφει τους προκατόχους του και... λούζεται όσα καταμαρτυρούσε στους πολιτικούς του αντιπάλους. Οσο όμως περνά ο καιρός, χωρίς μια συγνώμη για το δηλητήριο που πότισε την κοινωνία, τόσο θα πληρώνει το θηρίο του λαϊκισμού που εξέθρεψε και τώρα απειλεί να τον κατασπαράξει. 

Οι κακομαθημένοι πολίτες, που βρήκαν βολικό το ψέμα του κ. Τσίπρα με την ίδια άνεση που τον έφεραν στην εξουσία, θα τον βγάλουν στο περιθώριο αναζητώντας τον νέο σωτήρα που θα τους υποσχεθεί έναν ευκολότερο δρόμο.

Το πρόβλημα είναι ότι η χώρα δεν αντέχει άλλες παλινωδίες με τόσα μέτωπα ανοικτά και τόσους κινδύνους να απειλούν ευθέως τη σταθερότητα και την ύπαρξή μας. Εχουν βεβαίως την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να κυβερνήσουν με πυγμή, για να κρύψουν τον φόβο τους κραδαίνοντας ένα... πιστόλι αδειανό.