Ο Τσίπρας
μέχρι πρόσφατα έλεγε πάσης φύσεως ψέματα. Και μόνονψέματα.
Τα πιο
επικίνδυνα όμως, αφορούσαν τις υποσχέσεις του. Το τι ΘΑ κάνει!
Τώρα τέλειωσαν τα ψέματα σε σχέση με το
μέλλον.
Δεν υπάρχει μέλλον για τον ίδιο.
Στην ομιλία του ΔΕΝ υπήρχαν πια
υποσχέσεις για το τι ΘΑ κάνει…
Δεν «δούλεψε»
όπως το είχε σχεδιάσει, ούτε η «απάτη» με το χτύπημα της διαπλοκής.
Αντί για
«λυτρωτής» του λαού από τα νύχια της διαπλοκής, μας βγήκε ο …μεγάλος «λογοκριτής»,
ο φορέας του «μαύρου» στην ενημέρωση.
Κάτι σαν… Ερντογάν, ένα πράγμα (όπως ήδη τον παρομοιάζει ο διεθνής τύπος)!
Και οι δύο
δημοσιογράφοι που τον «έλιωσαν» προσωπικά με τις ερωτήσεις τους, μετέτρεψαν το
μεγάλο «όπλο» του σε αληθινό μπούμεραγκσε
βάρος του το μεσημέρι της Κυριακής.
Αντί για λυτρωτής, λογοκριτής! Αληθινό Βατερλό…
Τώρα λοιπόν,
που τα ψέματα τελείωσαν σε σχέση με το τι ΘΑ κάνει, τώρα που καταρρίφθηκε το
ψέμα για το τι έκανε τώρα (δήθεν «χτύπημα της διαπλοκής»), του απέμειναν μόνο τα ψέματα για το παρελθόν.
Τι βρήκε από τους «προηγούμενους»! Και
γιατί, τάχα, το «βελτίωσε»! Τρομάρα του…
Αυτά πρέπει να καταρριφθούν τώρα.
Τα δύο πιο σημαντικά ψέματα που έχει
πει, λοιπόν, ο Τσίπρας για την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά (έχει πει αναρίθμητα,
αλλά τα δύο πιο κραυγαλέα) είναι τα εξής:
--Πρώτον, ότι
το χρέος της χώρας ήταν, δήθεν, «μη βιώσιμο» και ο Τσίπρας επέμενε και πέτυχε να αναγνωριστείαυτό.
--Και δεύτερον,
ότι πέτυχε να μειώσει τα πλεονάσματα για τα επόμενα χρόνια,
πράγμα που έδωσε «ανακούφιση», τάχα, στους Έλληνες. Γιατί υψηλότερα πλεονάσματα
θα σήμαιναν χειρότερη λιτότητα.
Και τα δύο διαψεύδονται πλέον.
Και
διαψεύδονται και αντιστρέφονται
σε βάρος του!
Το πρώτο, για
τη βιωσιμότητα του χρέους, έχει ήδη διαψευστεί. Βγήκε το ΔΝΤ, σε τρείς εκθέσεις
του και του έχει πει, πως το Ελληνικό χρέος ήταν
απολύτως βιώσιμο ως τα τέλη του 2014! Και έγινε ΜΗ βιώσιμο από τη
διαπραγμάτευση του 2015, όταν η Ελλάδα αναγκάστηκε να δανειστεί τελικά άλλα 50
δισεκατομμύρια περίπου καθαρό νέο δανεισμό (χωρίς, δηλαδή, όσα πρόσθετα
δανείστηκε για «αναχρηματοδότηση» του χρέους).
Άρα το χρέος ήταν βιώσιμο επί Σαμαρά! Γι’ αυτό, άλλωστε, οι δανειστές είχαν
αποδεχθεί ότι η Ελλάδα βγαίνει από το Μνημόνιο το Νοέμβριο του 2014 και της
έδιναν και «πιστοληπτική γραμμή στήριξης» για τον πρώτο χρόνο της μετά το
Μνημόνιο (το 2015): Για να μπορεί να δανείζεται φθηνά στις αγορές, χωρίς να
φοβάται εξωγενείς «διακυμάνσεις»…
Αν τότε
θεωρούσαν ότι υπάρχει «πρόβλημα βιωσιμότητας» του χρέους, ούτεθα δέχονταν να βγει από το Μνημόνιο τότε, ούτεθα της έδιναν «πιστοληπτική γραμμή» στήριξης,
και μάλιστα με τη συμμετοχή του ΔΝΤ…
Και τώρα θα
ήμασταν εντελώς έξω από την κρίση…
Το χρέος
λοιπόν, καθ’ ομολογίαν όλων έγινε
ΜΗ βιώσιμο επί Τσίπρα και εξ αιτίας της πολιτικής του!
Γιατί
αναγκάστηκε να δανειστεί πρόσθετα 50 δισεκατομμύρια περίπου.
Τώρα μάλιστα
έρχεται ο κ. Χουντής,
ευρωβουλευτής που εξελέγη με το ΣΥΡΙΖΑ (και σήμερα τον έχει εγκαταλείψει) να
αποκαλύψει αυτό που εμείς εδώ το λέμε από καιρό: Ότι με τα καμώματα
Τσίπρα-Βαρουφάκη πέρσι το καλοκαίρι, η Ελλάδα έχασε μια πολύ ευνοϊκή πρόβλεψη
του προηγούμενου Μνημονίου: να της επιστρέφονται τα
«υπερκέρδη» από τα παλαιά ελληνικά ομόλογα που είχαν αγοράσει οι Ευρωπαϊκές
Κεντρικές Τράπεζες «κάτω από το άρτιο»:
Δηλαδή κάθε
ομόλογο ονομαστικής αξίας 1000ευρώ, ας πούμε, το είχαν αγοράσει 600 ευρώ, κι
όταν τα εξοφλούσε η Ελλάδα είχαν υποσχεθεί να επιστρέψουν τα 400 ευρώ
«υπερκέρδη» που είχαν αποκομίσει στο μεταξύ.
Αυτή η συμφωνία
είχε γίνει από την προηγούμενη κυβέρνηση!
Και οι επιστροφές των υπερκερδών είχαν αρχίσει να εισπράττονται.
Πάλι από την προηγούμενη κυβέρνηση…
Όταν ο Τσίπρας
βγήκε βίαια από το Μνημόνιο (πέρσι το καλοκαίρι) και υπέγραψε καινούργιο
Μνημόνιο, χάθηκεγια
την Ελλάδα αυτή η ευνοϊκή πρόβλεψη. Κι έτσι η Ελλάδα δεν θα
πάρει τα υπόλοιπα από τα «υπερκέρδη».
Τους τα «χάρισε» ο Τσίπρας…
Ο κ. Χουντής
υπολογίζει αυτά που χάθηκαν στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Στην πραγματικότητα
είναι παραπάνω,. Τόσα είναι μόνο μέχρι το 2018...
Όμως, η
προηγούμενη συμφωνία αφορούσε όλα τα υπερκέρδη από τα παλαιά ομόλογα που λήγουν μέχρι το 2020. Και αυτά έφταναν τα 14
δισεκατομμύρια περίπου. Η Ελλάδα είχε ήδη πάρει, μέχρι τα τέλη του 2014, περί
τα 4 δισεκατομμύρια.
Άρα έμενε να
πάρει γύρω στα 10 δισεκατομμύρια ακόμα (μέχρι το 2020)!
Κι όχι μόνον 6…
Να λοιπόν, που
ο πρώην σύντροφός του, ο κ. Χουντής, αποκαλύπτει στον κ. Τσίπρα μια ακόμα πηγή απωλειών επί των ημερών Τσίπρα.
Έτσι συνολικά η επιδείνωση του χρέους
εξ αιτίας της πολιτικής Τσίπρα έχει ως εξής:
--16,3 δισεκατομμύρια από το χαρτοφυλάκιο του δημοσίου σε
τραπεζικές μετοχές που μηδενίστηκαν (το ποσό αυτό είχε ξεπεράσει τα 20
δισεκατομμύρια τον Ιούλιο του 2014, αλλά ας πούμε ότι το κράτος «είχε
λαμβάνειν» από την πώληση των τραπεζικών μετοχών μόνο 16,3 δισεκατομμύρια, όσα
ήταν γραμμένα στη συμφωνία).
--5,5 δισεκατομμύρια που ήταν η – αχρείαστη– νέα ανακεφαλαίωση των ελληνικών
τραπεζών, που έγινε αναγκαστικά όταν έκλεισαν οι τράπεζες και επιβλήθηκαν
capital controls.
--10 δισεκατομμύρια περίπου από
τα «υπερκέρδη» των
Κεντρικών τραπεζών που η Ελλάδα επρόκειτο να πάρει ως το 2020, με βάση την
προηγούμενη συμφωνία Σαμαρά-Βενιζέλου, και τώρα τα χάνει με βάση τη νέα
Συμφωνία του Τσίπρα (αποκάλυψη Χουντή).
--4,2 δισεκατομμύρια που χρειάζεται να δανειστεί
επιπροσθέτως για να καλύψει τις ανεξόφλητες οφειλές του
Δημοσίου, που αυξήθηκαν επί των ημερών του (στα δυόμιση χρόνια
της προηγούμενης διακυβέρνησης τα ανεξόφλητα του δημοσίου μειώνονταν σταθερά…).
--2,5 δισεκατομμύρια που χρειάστηκε να δανειστεί για να
επιστρέψει τα αποθεματικά και τα διαθέσιμα που σάρωσε από Δημόσιους Οργανισμούς,
Δήμους, Περιφέρειες, Ταμεία και Νοσοκομεία. (οι «προηγούμενοι» δεν σκέφτηκαν
ποτέ να τα «αγγίξουν»…).
--Και 11 δισεκατομμύρια που χρειάστηκε να δανειστεί μέχρι το
2018 γιατί να καλύψει το δημοσιονομικό έλλειμμα του
δημοσίου (που
μηδένιζε ο Σαμαράς ήδη από το 2015. Γιατί πρωτογενές πλεόνασμα 3% αυτό
σημαίνει: ουσιαστικός μηδενισμός του ελλείμματος!).
Σύνολο
16,3+5,5+10+4,2+2,5+11= 49
με 50 δισεκατομμύρια!
(Κι αυτά πολύ συντηρητικά. Για
παράδειγμα, τα ληξιπρόθεσμα του κράτους προβλέπεται να αυξηθούν κι άλλο, πριν
αρχίσουν να μειώνονται…).
Αυτές οι επιβαρύνσεις ΔΕΝ θα υπήρχαν με
βάση το προηγούμενο Μνημόνιο...
Κι έτσι το
επιχείρημα περί «βιωσιμότητας» του χρέους δεν το επικαλείται πια ο κ. Τσίπρας,
Μένει το
τελευταίο ψέμα του, όμως: ότι με τα «χαμηλότερα πλεονάσματα» μας γλίτωσε τάχα., πρόσθετα μέτρα λιτότητας.
Πρώτα-πρώτα ψεύδεται ανοικτά.
Ο Σαμαράς είχε
αλλάξει το στόχο πλεονασμάτων για μετά το 2015: από 4,5% σε 3,5%! Το είχε
μάλιστα ανακοινώσει και δημόσια από τον Ιανουάριο του 2015, κατά την
ομιλία του για το «όραμα ανάπτυξης της Ελλάδας» (η ομιλία αυτή υπάρχει στο
διαδίκτυο).
Ο Τσίπρας προσυπέγραψε τον ίδιο στόχο (πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ), αλλά για
δύο χρόνια αργότερα: Από το 2018, αντί από το 2016…
Αυτό ήταν το
«επίτευγμά του»: Ίδια πλεονάσματα, αλλά δύο
χρόνια αργότερα…
Αλλά πόσο μας
στοίχισε αυτό το… «κατόρθωμα»; Δεν μας τα «χάρισαν»! Τη διαφορά, δηλαδή τα
χαμηλότερα πλεονάσματα των ετών 2015, 2016 και 2017 τα δανείστηκε!
Δηλαδή φόρτωσε
το χρέος άλλα 11 δισεκατομμύρια, όπως είδαμε. Κι αυτό (μαζί με τα άλλα που
προαναφέραμε) κατέστησε το χρέος μας ΜΗ βιώσιμο!
Και δεν γλίτωσε και πολλαπλάσια νέα μέτρα λιτότητας!
Έχασε από παντού…
Τρίτον, και
σπουδαιότερο: Ξεχνάει να πει ο κ. Τσίπρας ότι τα «μεγαλύτερα πλεονάσματα» (του
Σαμαρά) θα τα επιτύγχανε η Ελληνική οικονομία γιατί (επί Σαμαρά, πάντα)
προβλεπόταν να έχει και υψηλότερους ρυθμούς
Ανάπτυξης!
Όχι από νέα λιτότητα, Ηλίθιε (με την… καλή έννοια, φυσικά)!
Αλλά από Ανάπτυξη!
Όταν αυξάνεται το ΑΕΠ κατά 10 ευρώ, τα
4 «επιστρέφουν» στο δημόσιο ταμείο (από φόρους εισοδήματος, φόρο επί των
κερδών, ΦΠΑ, ειδικούς φόρους κλπ.).
Επί Σαμαρά, η
Ελλάδα προβλεπόταν απ’ όλους τους οργανισμούς, ότι θα είχε ανάπτυξη 2,9% το
2015 (επί Τσίπρα είχε ύφεση). Και 3,7% το 2016 (επί Τσίπρα θα έχει πάλι
ύφεση)…
Από αυτή
επιστροφή στην ύφεση, που μας έφερε ο Τσίπρας, το ΑΕΠ της χώρας θα χάσει πάνω από 12 δισεκατομμύρια αθροιστικά για τα δύο αυτά χρόνια (2015 και
2016), ενώ το δημόσιο ταμείο θα χάσει πάνω από 5 δισεκατομμύρια!
Από εκεί θα έβγαιναν τα παραπάνω πλεονάσματα. Από
την ταχύτερη ανάπτυξη…
Ήταν η ανάπτυξη που διασφάλιζε και τα
πλεονάσματα χωρίς νέα λιτότητα και την βιωσιμότητα του χρέους.
Ενώ τώρα, με το
νέο Μνημόνιο, τινάχτηκε στον αέρα το χρέος και απαιτήθηκε νέα λιτότητα. Που κι αυτή ΔΕΝ αρκεί…
Συμπέρασμα:
Ο Σαμαράς είχε
βάλει τη χώρα στην ανάπτυξη και αυτό επέτρεπε να μειώνει φόρους και
να πιάνει υψηλότερα πλεονάσματα.
Ο Τσίπρας έβαλε
ξανά τη χώρα στην ύφεση κι αυτό τον αναγκάζει να αυξάνει τους
φόρους και να μη μπορεί να πιάσει ούτε χαμηλότερα πλεονάσματα.
Αυτές οι δύο τελευταίες φράσεις, πρέπει
να λέγονται συνεχώς, να εξηγηθούν επαρκώς και να επαναλαμβάνονται μέχρι να τις
καταλάβει και ο τελευταίος.
Αν θέλουμε «συμφωνία αλήθειας», πρέπει να λέμε την αλήθεια, έτσι δεν είναι;
.png)
