Τι ήταν
πάλι αυτό με τον κ. Γιώργο Κατρούγκαλο; Καλεί τον ελληνικό λαό να κατέβει στο
πεζοδρόμιο και να διαδηλώσει κατά των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης με τους
πιστωτές μας, επί του εργασιακού. Πρωτοφανές, αλλά και υστερόβουλο. Δηλαδή:
πάρτε πολιορκητικούς κριούς και εμβολίσατε τις πύλες του κτιρίου, όπου
συνεδριάζει η παρέα της Βέλιας Βελκουλέσκου (ΔΝΤ), του Eurogroup και της
Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, με τους κ.κ. Σταθάκη, Τσακαλώτο, Κατρούγκαλο
κ.α. Και απαιτείστε από τους πιστωτές να υπακούσουν στα κελεύσματα της «πρώτη
φορά κυβέρνησης της Αριστεράς», να μεταθέσουν τις συνομολογημένες με την Ελλάδα
απαιτήσεις τους (ποιος ξέρει) στον … 22ο αιώνα!
Αυτό που μηχανεύτηκε ο περιχαρής υπουργός με
τα μαντηλάκια, στην ποδοσφαιρική διάλεκτο μεταφράζεται: «Πετώ την μπάλα στην
εξέδρα». Δηλαδή, «Χτυπηθείτε με τα ΜΑΤ, αναποδογυρίστε τις κλούβες της ΕΛΑΣ και
υψώστε λάβαρα με το σύνθημα: ‘Υπακούστε τον υπουργό Εργασίας, τον πατέρα μας,
τον Σωτήρα μας’!».
Λέτε να έχει φτάσει σε παρόμοιο σημείο η
υπουργική αφέλεια και ο εμπαιγμός προς τα 2,3 εκατομμύρια Έλληνες που ζουν κάτω
από το όριο της φτώχειας, ή στο 36% του πληθυσμού μας, που βρίσκεται σε κίνδυνο
φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό;
Η κάπως μακρά αναφορά μου, στον περιχαρή
υπουργό Εργασίας, δεν αποτελεί κακόβουλη στόχευση ενός ευπροσήγορου πολιτικού.
Ο άνθρωπος δεν βαρύνεται με κανένα δόλο, για την κακοποίηση των συνταξιούχων με
χημικά και το ξυλοφόρτωμά τους από τα ΜΑΤ. Ούτε και για την μετατροπή του
περιβάλλοντος χώρου του Μαξίμου (Τμήμα του Ζαππείου και Εθνικού Κήπου και όλη η
Ηρώδου του Αττικού) σε οχυρώσεις λατινοαμερικανικού τύπου που μας παραπέμπουν
στην επικράτεια του «βαρώνου» Εσκομπάρ.
Η ευθύνη βαρύνει τον πρωθυπουργό και τον
υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Και οι δύο τους θεωρούν τα κοινωνικώς μη
προνομιούχα στρώματα και μάλιστα τους εξεγειρόμενους Έλληνες, εχθρούς της
ψευδοαριστεράς τυραννίας, ή και «αντεπαναστάτες». Όπως άλλωστε συνέβη και με
την κατάπνιξη των λαϊκών εξεγέρσεων από τα σοβιετικά τανκς το 1956 στην
Ουγγαρία και το 1968 στην Τσεχοσλοβακία… Τότε το αίτημα των επαναστατών Ιμρε
Νάγκι και Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ ήταν «Σοσιαλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο».
Λυπούμαι γι’ αυτούς τους συσχετισμούς, με
αφορμή τη δήλωση του κ. Κατρούγκαλου.
Όμως είναι η πικρή αλήθεια, που επί χρόνια την εκάλυπτε το δογματικό σκέλος της
ελληνικής Αριστεράς που έδρευε στο Βουκουρέστι, στα πέτρινα μετεμφυλιοπολεμικά
χρόνια. Και όχι μόνον αυτό, αλλά την ίδια αυτή εποχή, η Ενιαία Δημοκρατική
Αριστερά (ΕΔΑ) υπό την φωτισμένη δημοκρατική καθοδήγηση του Γιάννη Πασσαλίδη
και Ηλία Ηλιού είχε γίνει στόχος ανελέητης πολεμικής, από το τότε ΚΚΕ, γιατί
δεν υιοθετούσε τον ρεβανσισμό του Ζαχαριαδικού «Τρίτου Γύρου» με το «όπλο παρά
πόδα…».
Όμως, το περίεργο είναι ότι η σημερινή, κατά
δήλωσιν ριζοσπαστική Αριστερά, αντί να συνεχίζει την καθαρώς δημοκρατική
πολυφωνική και όχι ολοκληρωτικών εκτροπών αρχή του λαϊκού μετώπου της ΕΔΑ, και
παρά την απόρριψη του σταλινικού δογματισμού, στο δοχείο απορριμμάτων της
Ιστορίας, συνεχίζει να βαυκαλίζεται με τις αρχές του εφιαλτικού και τυραννικού
«δημοκρατικού συγκεντρωτισμού». Δηλαδή αυτού του στρεψόδικου ιδεολογήματος που
μεταβαπτίζει σε … ευεργεσία την τυραννική περιφρόνηση των μη προνομιούχων,
δηλαδή τη Δικτατορία επί του Προλεταριάτου.
Είναι περισσότερο από βέβαιο, ότι οι πικρές
αυτές αλήθειες που άλλαξαν την πορεία της «σοσιαλιστικής βαρβαρότητας» (κατά
Κορνήλιο Καστοριάδη), στο 20ό Συνέδριο
του ΚΚΣΕ και έφεραν τους δύο κόσμους στο κατώφλι μιας ειρηνικής συνύπαρξης, οι
αλήθειες λοιπόν αυτές επιμελώς κρύβονται στις νέες γενιές, από την αυτόκλητη
«πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς!». Και αυτό δεν είναι απλώς ανόητο, αλλά
και ολέθριο…
STOP στην πολιτειακή εκτροπή
Στο προχτεσινό μου (04.10.16) σημείωμα με τον
τίτλο: «Μια εκκρεμοδικία με πολλά ερωτήματα», χαρακτήρισα ως «μη πειστικούς»
τους λόγους αυθαίρετης διακοπής της συνεδρίασης του Συμβουλίου της Επικρατείας
(ΣτΕ), που επικαλέστηκε ο πρόεδρός του κ. Νίκος Σακελλαρίου, με θέμα τη
συνταγματικότητα του νομοθετικού αίσχους του Ν. Παππά, με το οποίο αυτός ο
κύριος υποκλέπτει και καταρρακώνει το ρόλο του Εθνικού Συμβουλίου
Ραδιοτηλεόρασης.
Σε απάντηση αυτών των ασχημιών παραιτήθηκαν
από μέλη της Ένωσης Δικαστών του ΣτΕ οι αντιπρόεδροί του Χρήστος Ράμμος και
Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, καταγγέλλοντας ότι σηματοδοτείται η μετατροπή του
ΣτΕ σε διοικητική (κυβερνητική) υπηρεσία και ότι η… επ’ αόριστον αναβολή της
συνεδρίασης (ματαίωση;) ισοδυναμεί με την απαράδεκτη για την ιδιότητα του
Προέδρου του ΣτΕ αρνησιδικία.
Η κοινή γνώμη ήδη οσμίζεται ότι η αρνησιδικία
ίσως αποσκοπεί στο να ρίξει η κυβέρνηση «μαύρο» στα μη ημέτερα κανάλια, ώστε η
ελληνική κοινωνία να ευρεθεί προ τετελεσμένων γεγονότων μ’ ένα σύστημα
παλαιοκομμουνιστικού ή λατινοαμερικανικού τύπου δικτατορικής ενημέρωσης. Με τον
τρόπο αυτό, η Δικαιοσύνη θα έλθει «δεύτερη και καταϊδρωμένη» όταν και εάν
επέμβει. Στο χέρι λοιπόν του αξιοτίμου Προέδρου του ΣτΕ κ. Νικ. Σακελλαρίου
είναι ν’ αποδείξει το αντίθετο, με την άμεση σύγκληση της Ολομέλειας του
Ακυρωτικού Δικαστηρίου για το ίδιο θέμα, ή με την παραίτησή του για λόγους
ευθιξίας. Διαφορετικά, η Ένωση Δικαστών του ΣτΕ καλείται εκ των πραγμάτων να
σώσει τη χώρα από τον αυτοδιασυρμό της πολιτειακής εκτροπής.
.png)
