Εδώ και αρκετά χρόνια η Ελλάδα
κατέχει τη θλιβερή πανευρωπαϊκή πρωτιά στην ανεργία των νέων. Κάποιοι από
αυτούς τους νέους δεν θα πιάσουν ποτέ δουλειά και κάποιοι θα ζήσουν όλη τους τη
ζωή παγιδευμένοι ανάμεσα σε ανασφαλείς και χαμηλής παραγωγικότητας δουλειές.
Όλοι σπεύδουμε να αναγνωρίσουμε ότι
αυτό είναι τρομακτικό, διότι απειλεί άμεσα τον κοινωνικό ιστό, λόγω των
μακροχρόνιων κοινωνικο-οικονομικών προεκτάσεων που αφήνει πίσω της μια
"χαμένη" γενιά.
Και άρα όλοι συμφωνούμε ότι, παρόλο
που δεν υπάρχουν αρκετές δουλειές για όλους τους νέους, χρειάζεται άμεση δράση
από όλους εκείνους που είναι μέρος της δουλειάς τους η μείωση της ανεργίας των
νέων. Δηλαδή άμεση δράση από την Κυβέρνηση, τους εργοδότες, τα συνδικάτα, τους
εκπαιδευτικούς, τους διεθνείς οργανισμούς όπως ο ILO, CEDEFOP, World Employment
Confederation, κλπ.
Πιστεύω για να προχωρήσουν όλοι οι
παραπάνω και να φέρουν ένα αποτέλεσμα χρειάζεται πάλι να αποσαφηνιστούν οι
κατευθυντήριες αρχές που θεωρούνται αυτονόητες, αλλά η πράξη έχει αποδείξει ότι
δεν είναι.
Οι αρχές αυτές πρέπει να είναι
εμφανείς όλες σε όλα τα σημεία των πολιτικών και των δράσεων που σχεδιάζονται
και όχι ορισμένες σε ορισμένα σημεία. ΟΛΕΣ σε ΟΛΑ.
* Δεν υπάρχει ένα φάρμακο
αποτελεσματικό για όλες τις περιπτώσεις. Άρα υπάρχει ανάγκη για πολύπλευρη
προσέγγιση με μέτρα τόνωσης της ανάπτυξης με επενδύσεις εντάσεως εργασίας
και αξιοπρεπείς θέσεις που θα προκύψουν ως αποτέλεσμα μακροχρόνιων
πολιτικών για την αύξηση της απασχολησιμότητας, πολιτικών για την εξυγίανση της
αγοράς εργασίας, τόνωση της νεανικής επιχειρηματικότητας και προάσπιση των δικαιωμάτων
των νέων, ώστε να αντιμετωπιστούν οι κοινωνικές συνέπειες της κρίσης με
ορθολογισμό. Όλα αυτά βέβαια παράλληλα με τη γενικότερη επικράτηση της
δημοσιο-οικονομικής και χρηματοπιστωτικής σταθερότητας και βιωσιμότητας της
χώρας.
* Η διαφορετικότητα των περιοχών
πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν όταν διαμορφώνονται οι πολιτικές οι οποίες εκτός
από πολύ-παραγοντικές θα είναι συνεκτικές και πολύ συγκεκριμένες
(εναρμονισμένες με τις ιδιαιτερότητες της κάθε περιοχής).
* Η πλήρης απασχόληση πρέπει να
είναι κοινός γνώμονας όλων των προσπαθειών, αλλά με παράλληλη σαφή κατανόηση
ότι τα στερεοτυπικά εμπόδια που αποκλείουν τις σύγχρονες μορφές και
γέφυρες απασχόλησης τελικά μόνο τους νέους απομακρύνουν από την αξιοπρεπή
σταδιοδρομία.
* Η αποτελεσματική συνοχή και απόλυτη
συνεννόηση όλων των πολιτικών ανάμεσα στους εμπλεκόμενους τομείς (οικονομία,
απασχόλησης, παιδείαςκαι κοινωνικής προστασίας) είναι αρχή εκ των ων ουκ άνευ.
* Η ειλικρινής ενθάρρυνση της
συμμετοχής των κοινωνικών εταίρων κατά τη διαδικασία εκπόνησης των πολιτικών
μέσα από διαφανή και πραγματικά αντιπροσωπευτικό κοινωνικό διάλογο.
* Το προτεινόμενο μείγμα πολιτικών
πρέπει να είναι εναρμονισμένο και ισόρροπο με τους επί μέρους στόχους και
προσδοκίες όλων των εμπλεκομένων μερών ώστε να ενθαρρύνει τους σοβαρούς
εργοδότες να επενδύσουν και να δημιουργήσουν πρωτογενείς και αξιοπρεπείς θέσεις
απασχόλησης για τους νέους.
* Όλα τα προγράμματα και οι
πολιτικές θα σέβονται και θα προστατεύουν ουσιαστικά τα δικαιώματα των νέων
καθώς και αυτά που προκύπτουν από τη διαφορετικότητα των φύλων.
* Το χάσμα ανάμεσα στις διαθέσιμες
θέσεις απασχόλησης και τις δεξιότητες και προσόντα των νέων θα πρέπει να
αντιμετωπιστεί με καινοτομία και πολιτικό σθένος ώστε να μειωθεί
αποτελεσματικά.
* Η νεανική επιχειρηματικότητα να
ενθαρρυνθεί όχι ως λύση ανάγκης αλλά με στόχο την ενίσχυση της ανάπτυξης
βιώσιμων επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένων πολλών μορφών όπως των
συνεταιρισμών (από τη βάση και όχι κατ’ επιβολή) και των κοινωνικών επιχειρήσεων
τόσο στην περιφέρεια όσο και στα αστικά κέντρα.
* Απαραίτητο εργαλείο στις δράσεις
αποτελούν οι πολύ-συμμετοχικές εταιρικές σχέσεις όπου θα δεσμεύονται οι
εταίροι (κυβερνήσεις, κοινωνικοί εταίροι, εκπαιδευτικοί οργανισμοί, τοπική
αυτοδιοίκηση και οι ίδιοι οι νέοι) για την επιτυχή έκβαση του κάθε
εγχειρήματος.
* Παρ’ όλο που οι δράσεις και τα
συμμετοχικά σχήματα δεν μπορούν πάντα να αντιγραφούν θα πρέπει να υπάρχει
συντονισμένη και συστηματική προσπάθεια για την ανταλλαγή εμπειριών και τη
διάχυση της πληροφορίας ώστε να αποτελούν πηγή έμπνευσης και άλλων, ιδιαίτερα
όταν πρόκειται για συγκεκριμένες δράσεις (σε περιεχόμενο και χρονικό εύρος).
* Απαραίτητο στοιχείο σε όλες τις
πολιτικές είναι η μέτρηση, αξιολόγηση και παραγωγή συμπερασμάτων και εκθέσεων
ώστε μετά από κάθε πρόγραμμα και πολιτική να εμπλουτίζονται και να
τροποποιούνται αντίστοιχα τα επόμενα.
* Οι Νέοι είναι Μέρος της Λύσης. Η
φωνή τους πρέπει να ακούγεται, η δημιουργικότητά τους να δεσμεύεται και να
αξιοποιείται, και τα δικαιώματά τους να γίνονται σεβαστά όταν μιλάμε για
σοβαρότητα στην αντιμετώπιση της κρίσης της νεανικής απασχόλησης.
.png)
