.Γιατί δεν συγκάλεσε ένα άτυπο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών ο Τσίπρας;

Τις τελευταίες ώρες στις Βρυξέλλες βρέθηκαν πέντε αρχηγοί ελληνικών κομμάτων. Ο Αλέξης Τσίπρας για τη Σύνοδο Κορυφής, ο Αντώνης Σαμαράς για τη συνεδρίαση του Λαϊκού Κόμματος, ο Πάνος Καμμένος για τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ και οι Σταύρος Θεοδωράκης και Φώφη Γεννηματά για συναντήσεις με κοινοτικούς αξιωματούχους.

Ουσιαστικά έλειπε ο Κουτσούμπας από το ΚΚΕ, που έτσι κι αλλιώς δεν αναγνωρίζει την ΕΕ και ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής που δεν... υπάρχει.

Στη βελγική πρωτεύουσα γίνονται ορισμένες από τις κρισιμότερες συναντήσεις και συζητήσεις στην ιστορία της χώρας. Κρίνεται το οικονομικό και όχι μόνο μέλλον της Ελλάδας.

Το ερώτημα είναι ανθρώπινο κι όχι μόνο πολιτικό. Με πέντε αρχηγούς κομμάτων εκεί που καίγεται ο τόπος και η χώρα βρίσκεται με το πιστόλι στον κρόταφο ο πρωθυπουργός δεν έπρεπε να πάρει την πρωτοβουλία να συγκαλέσει ένα άτυπο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών; 

Ή ακόμη καλύτερα. Αντί να τηλεφωνήσει στον Πρ. Παυλόπουλο και να τον ενημερώσει για το τι γίνεται δεν θα ήταν καλύτερο να του στείλει το πρωθυπουργικό αεροσκάφος και να τον μεταφέρει στις Βρυξέλλες;

Αυτή η εθνική πρωτοβουλία δεν θα έδειχνε ότι η Ελλάδα είναι σφιγμένη μια γροθιά; Ότι μπορεί να συναποφασίζουν για το μέλλον της χώρας; 

Εντάξει, υπάρχουν μίση και πάθη, έχουν γίνει λάθη και δεν έχουν τις καλύτερες των σχέσεων οι αρχηγοί. Όμως ο Τσίπρας επειδή είναι πρωθυπουργός δεν έπρεπε να πάρει μια τέτοια πρωτοβουλία που θα ένωνε τους Έλληνες σε μια κοινή προσπάθεια να αποφευχθούν τα χειρότερα;

Όμως, τέτοιες κινήσεις χρειάζονται υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Χρειάζεται να έχεις χαρακτηριστικά σύνθεσης και να βάζεις πάνω απ' όλα το μέλλον της Ελλάδας. 

Ο Τσίπρας, αφού πέταξε με τις κλωτσιές τον Βαρουφάκη από την ομάδα διαπραγμάτευσης ανέλαβε όλο το βάρος μόνος του. Δεν θα ήταν καλύτερα να ακούσει πέντε απόψεις αντί να κάθεται να ακούει τις ανοησίες που του πλασάρουν οι σύμβουλοι και οι ερασιτέχνες υπουργοί του;

Όμως, χρειάζεται να είσαι πολιτικός άνδρας με σθένος κι όχι να άγεσαι και να φέρεσαι από αριστερούς της κακιάς ώρας που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους ή που η μόνη τους έγνοια ήταν τα συνδικαλιστ