.Economist: Διαζύγιο αλά ελληνικά... «Δεν είναι ποτέ ευχάριστο να παρακολουθείς τη διάλυση μιας σχέσης»

«Δεν είναι ποτέ ευχάριστο να παρακολουθείς τη διάλυση μιας σχέσης» γράφει ο Economist, σε πρωτοσέλιδο άρθρο με τίτλο «Διαζύγιο αλά ελληνικά» («κλεμμένο από τη γνωστή ταινία «Γάμος αλά ελληνικά»). 

«Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας κατηγορεί τους πιστωτές ότι θέλουν να ταπεινώσουν τη χώρα του και το ΔΝΤ για εγκληματικές ευθύνες στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα» γράφει. 

Παράλληλα, «επιφανείς πολιτικοί της Ευρωζώνης δηλώνουν ξεκάθαρα ότι εάν τις επόμενες ημέρες δεν υπάρξει συμφωνία για την παροχή ρευστότητας, η χρεοκοπία και το Grexit καραδοκούν».

Στη συνέχεια, γίνεται αναφορά στην επείγουσα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα εξαιτίας της πληρωμής ύψους 1,5 δισ. ευρώ που η Ελλάδα καλείται να κάνει προς το ΔΝΤ έως τις 30 Ιουνίου, κάτι που όμως η χώρα, όπως φαίνεται, δεν είναι σε θέση να πράξει. Οι επιπτώσεις ενός Grexit αλλά και μιας χρεοκοπίας θα είναι τεράστιες, αναφέρει: 

«Μετά από διαπραγματεύσεις πέντε ετών, μερικοί έχουν αρχίσει να καλωσορίζουν το σενάριο ενός Grexit, αλλά κάνουν λάθος».

«Για την Ελλάδα τα κέρδη από μια χρεοκοπία θα είναι μηδαμινά, ενώ το κόστος απέραντο. 

Η αλήθεια είναι πως η χώρα θα απαλλαγεί κατ΄ αυτόν τον τρόπο από χρέη ύψους 317 δισ. ευρώ που αναλογούν περίπου στο 180% του ΑΕΠ, αλλά το κέρδος για τους Έλληνες θα είναι μικρότερο από ό,τι υπολογίζεται. Η πληρωμή των τόκων μέχρι τις αρχές του 2020 αντιπροσωπεύει ετησίως το 3% του ΑΕΠ, κάτι που είναι διαχειρίσιμο για την Ελλάδα», συμπληρώνει το δημοσίευμα. 

Ούτε βέβαια η έξοδος της χώρας από το ευρώ θα αποφέρει θετικά αποτελέσματα, σύμφωνα με τον Economist. Θεωρητικά, «έχοντας ως νόμισμα την δραχμή και την δική της κεντρική τράπεζα, η Ελλάδα θα μπορούσε να προχωρήσει σε υποτιμήσεις και να κερδίσει σε ανταγωνιστικότητα. 

Ωστόσο, το εμπόριο της χώρας δεν είναι ανταγωνιστικό, ενώ η Ελλάδα έχει ήδη μειώσει τους ονομαστικούς μισθούς κατά 16% χωρίς άνθηση των εξαγωγών».

Αντίθετα το κόστος ενός Grexit θα είναι εξωφρενικό: φιάσκο στις τράπεζες, περικοπές στις αποταμιεύσεις, ακυρωμένα συμβόλαια και διαλυμένη αυτοπεποίθηση. Η πολιτική θα έχει καταρρακωθεί.

 Η ριζοσπαστική πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ είναι κατά των αγορών και των επιχειρήσεων. Η νεοφασιστική Χρυσή Αυγή, γράφει ο Economist, που συγκεντρώνει το 12% των ψήφων, θα θριαμβεύσει. Έξω από το ευρώ και πιθανότατα έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μια χώρα με ιστορία πραξικοπημάτων ρισκάρει να γίνει βίαιη και ακόμα πιο διεφθαρμένη.

«Αυτός είναι ένας από τους λόγους που η ευρωζώνη θα πρέπει να σκεφτεί διπλά πριν ‘ξεφορτωθεί’ την Ελλάδα. Ένα αποτυχημένο κράτος στο Αιγαίο θα είναι πρόβλημα για την Ευρωπαϊκή Ένωση ανεξάρτητα από το αν οι πολιτικοί του δέχονται δωροδοκίες σε ευρώ ή δραχμές. Ακόμη, η νομισματική ένωση υποτίθεται πως είναι αδύνατον να διασπαστεί. 

Αν, ένα από τα μέλη της ρισκάρει την έξοδό της, τότε η “μόλυνση” είναι πολύ πιθανό να εξαπλωθεί και σε άλλες ευάλωτες οικονομίες, όπως της Πορτογαλίας και της Κύπρου και αν όχι σε αυτήν την κρίση, τότε στην επόμενη.

Μερικοί, συμπεριλαμβανομένου και του Έλληνα πρωθυπουργού έχουν καταλήξει ότι το τίμημα ενός Grexit είναι τόσο υψηλό που η Ελλάδα μπορεί να υπολογίζει πως η ευρωζώνη θα την στηρίξει την τελευταία στιγμή. Αλλά αυτό είναι απερίσκεπτο», προσθέτει το άρθρο.

Μέχρι να τους χωρίσει… το χρέος

Το δημοσίευμα εξετάζει τα δύο ενδεχόμενα: της συμφωνίας και του Grexit. Όπως αναφέρει, αν αποτύχουν οι διαπραγματεύσεις και η Ελλάδα χρεοκοπήσει με ένα δημοψήφισμα ή μια νέα κυβέρνηση η Ελλάδα θα μπορούσε να πάρει και πάλι τον δρόμο της επιστροφής. Αλλά και μια συμφωνία αποτελεί μια ολόκληρη διαδικασία.

«Η αλλαγή νοοτροπίας είναι απαραίτητη. Και οι δύο πλευρές έχουν ευθύνη για την δομή της ελληνικής κρίσης. Ειδικά στην αρχή, οι δανειστές άσκησαν πολύ μεγάλη πίεση για άμεση δημοσιονομική προσαρμογή, σε μια προσπάθεια να περιορίσουν το μέγεθος του ελληνικού χρέους. 

Αυτό, σε συνδυασμό με την αχρείαστη εξαθλίωση της Ελλάδας (το AEΠ έχει συρρικνωθεί κατά 21% από το 2010), ουσιαστικά μετατόπισαν το βάρος από την ουσία του προβλήματος, η οποία είναι τα διαρθρωτικά εμπόδια προς την ανάπτυξη, το πελατειακό κράτος, η προβληματική δημόσια διοίκηση, η κωμικά κακή νομοθεσία, το ληθαργικό και αναξιόπιστο σύστημα Δικαιοσύνης, η εθνικοποιημένη περιουσία και τα ολιγοπώλια, αλλά και οι ανελαστικές αγορές αγαθών, υπηρεσιών και εργασίας», επισημαίνει.

«Ωστόσο, ο Τσίπρας επιδείνωσε ακόμη περισσότερο μια ήδη κακή κατάσταση. Το 2014 η ελληνική οικονομία αναπτύχθηκε. Τώρα συρρικνώνεται, εν μέρει επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε πιο ανίκανος και πελατειακός από τους προκατόχους του. Αλλά επιπρόσθετα επειδή η διαπραγμάτευση απορρόφησε όλη την προσοχή της κυβέρνησης, επαναφέροντας την χώρα πολλά χρόνια πίσω.

 Η εμπιστοσύνη των αγορών καταστράφηκε, τα κεφάλαια έφυγαν από τις τράπεζες, οι επενδυτές έμειναν μακριά. Κάθε μεταρρύθμιση έχει μετατραπεί σε διαπραγματευτικό χαρτί και δεν πρόκειται να υλοποιηθεί πριν την επίτευξη συμφωνίας. Η ιδέα ότι μια μεταρρύθμιση αποτελεί καλό βήμα για την Ελλάδα έχει επί της ουσίας χαθεί.

Η πλειοψηφία των Ελλήνων επιθυμεί παραμονή στο ευρώ. Όμως, οι πολιτικοί τους εξακολουθούν να στρέφονται προς το Βερολίνο για σωτηρία, παρά στο εσωτερικό, για να πραγματοποιήσουν μεταρρυθμίσεις.

 Η Ελλάδα πρέπει να καταλάβει ότι αν αυτό δεν αλλάξει, η υπομονή των δανειστών θα εξαντληθεί. Η αποφυγή του «διαζυγίου» είναι η καλύτερη εξέλιξη για όλους, Ωστόσο, αυτός ο γάμος δεν αξίζει να διασωθεί έναντι οποιουδήποτε τιμήματος», καταλήγει.