Υποκριτές και τιμωροί

 ΜΙΧΑΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΥ 

Νόμιζα ότι η υποκρισία ήταν γνώρισμα και χαρακτηριστικό μόνο όσων ασχολούνται με την πολιτική και τη διπλωματία. Ανατρέχοντας στην πρόσφατη Ιστορία, όμως, και έχοντας αποκτήσει μια μικρή εμπειρία στα μυστικά των οικονομικών εγκεφάλων του πλανήτη, κατέληξα στο ασφαλές συμπέρασμα ότι δεν χωράει τίποτα μπροστά στο κέρδος, στην προστασία του καπιταλιστικού ονείρου και στην ανεπάρκειά τους. Εμείς οι άνθρωποι δεν μετράμε, είμαστε απλώς αριθμοί.

Η χώρα μας φτάνει από μέρα σε μέρα στα όριά της. Στο ΔΝΤ υπολογίζουν ότι τα μετρητά τελειώ­νουν την πρώτη εβδομάδα Δεκεμ­βρίου και υποστηρίζουν ότι τα περιθώ­ρια είναι μηδενικά. Η ανακεφαλαιο­ποίηση των τραπεζών, ενώ έπρεπε να έχει προχωρήσει αρκετά, καθυστερεί και εκφράζονται φόβοι ότι το χρονοδιάγραμμα της 31ης Δεκεμβρίου έχει ήδη ξεπεραστεί.

Ο ελληνικός λαός ούτε αντέχει, ούτε μπορεί, ούτε έχει άλλα χρήματα στα... μπαούλα, όπως ισχυρίστηκε αξιωμα­τού­χος που γνωρίζει τις σκέψεις των στελεχών των δανειστών. Δεν χρειά­ζεται να περιγράψω την τραγική κατά­στα­ση της Ελλάδας. Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο όλοι έχουμε επηρεαστεί.

Μετά την προσφυγική κρίση που ξέσπασε το καλοκαίρι και εξελίσσεται σε καθημερινή τραγωδία, ήμουν βέβαιος πως οι δανειστές και οι υπόλοιποι ξένοι που εμμέσως ή αμέσως έχουν σχέση με το ελληνικό πρόγραμμα, θα αναθεωρούσαν τις απόψεις τους και θα αποδέχονταν μια ελάφρυνση της σκληρότητας που διακατέχει το πρόγραμμα και τα μέτρα τους. Οι υποθέσεις της Ιορδανίας και των αφρικανικών χωρών που είχαν πληγεί από τον ιό του Εμπολα ήταν χαρακτηριστικές.

Οταν η κ. Λαγκάρντ έγραψε στο μπλογκ της για την προσφυγική τραγωδία, αναθαρρήσαμε, αν και από την εμπειρία μας γνωρίζαμε ότι με­τρούν κάθε λέξη πριν τη δημο­σιεύ­σουν. Αρα το γεγονός ότι δεν ανέ­φερε καν την Ελλάδα, που έχει επη­ρεαστεί όσο καμία άλλη χώρα, έπρεπε να μας υποψιάσει και να μας προβληματίσει.

Η απογοήτευση από τη συμπεριφορά των δανειστών είναι τεράστια. Κάποιος -και ίσως να έχει δίκιο? θα αναρωτηθεί: «Μα είσαι τόσο αφελής ύστερα από τόσα χρόνια κάλυψης της πολιτικής και οικονομικής ζωής της Ουάσιγκτον»;

Δεν είναι αυτό. Είναι η υποκρισία που κυριαρχεί σε αυτούς τους ανθρώπους που με ενοχλεί, το ψέμα αλλά και το μίσος που δείχνουν οι δανειστές -ιδιαίτερα οι Ευρωπαίοι- απέναντι στην Ελλάδα. Η τιμωρία κράτησε πολύ, δεν μπορεί να συνεχιστεί. Διαφορετικά και θα μας διώξουν από το ευρώ και θα αναγκαστεί η κυβέρνηση να «δανειστεί» τις καταθέσεις των πολιτών...