Οταν ήταν διευθυντής της καλής εφημερίδας «Αυγή», πίστευα ότι δεν ήταν καλός
δημοσιογράφος. Μία φορά που αναγκάστηκα να του τηλεφωνήσω επειδή δύο εξωτερικοί
αρθρογράφοι της εφημερίδας με έβριζαν για τη στάση μου απέναντι στο
φιλοτουρκικό σχέδιο Ανάν, αντιλήφθηκα ότι είχε τη δεοντολογία γραμμένη στα
παλιά του τα παπούτσια.
Από κομματικός δημοσιογράφος έγινε βουλευτής και υπουργός με απόφαση
του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος στο τέλος θα πληρώσει πολύ ακριβά τον Νίκο Φίλη.
Παρακολουθώντας τον από μακριά, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν ήταν μόνο κακός
δημοσιογράφος, είναι και κακός υπουργός.
Ασχολείται όλη μέρα με οτιδήποτε άλλο
από το αντικείμενό του, αφήνοντας την ελληνική παιδεία στο έλεος της
επικίνδυνης Σίας Αναγνωστοπούλου. Μου είχαν πει ότι στις αρχές της δεκαετίας του
2000 η εν λόγω κυρία είχε διαγνώσει ότι ο Χένρι Κίσινγκερ δεν φέρει ευθύνη για
την τραγωδία της Κύπρου, όταν τα δικά του έγγραφα βοούν... Αλλά η θέση της
είναι μία άλλη ιστορία, που αφορά περαιτέρω έρευνα.
Ο κ. Φίλης, λοιπόν, είναι ο «βομβιστής» της κυβέρνησης. Οταν το Μνημόνιο ζορίζει και
όταν πρέπει ο λαός να αποπροσανατολίζεται, ο υπουργός Παιδείας ρίχνει «βόμβες».
Η τελευταία, για τη Γενοκτονία των Ποντίων δεν του βγήκε, και θα τη φορτωθεί ο
πρωθυπουργός, ο οποίος φαίνεται να μην έχει την ίδια άποψη με τον υπουργό του.
Πιστεύω ότι η προσπάθεια του κ. Φίλη και μίας μερίδας ανωτέρων στελεχών του
ΣΥΡΙΖΑ, που σιχαίνονται ό,τι έχει σχέση με αυτό που αποκαλούμε «εθνικά θέματα»,
να μηδενίσουν την αισχρή πράξη της Τουρκίας εναντίον του Ποντιακού Ελληνισμού,
θα προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά στον πρωθυπουργό απ’ ό,τι και αυτή η αποδοχή του
σκληρού προγράμματος που επέβαλαν στην κυβέρνηση οι δανειστές.
Δεν συνηθίζω να αναμειγνύομαι στις εσωτερικές πολιτικές υποθέσεις
της χώρας, για πολλούς λόγους. Δεν είναι η δουλειά μου, δεν έχω σε υπόληψη τους
πολιτικούς, και πιστεύω ότι είναι διεφθαρμένοι. Αλλά για την περίπτωση του κ.
υπουργού Παιδείας έχω γνώμη.
Δεν κάνει στη θέση που του εμπιστεύθηκε ο
πρωθυπουργός και γι’ αυτό πρέπει να ζητήσει ο ίδιος να απαλλαγεί των καθηκόντων
του. Το θέμα της άρνησης της Ποντιακής Γενοκτονίας διευκολύνει και τους δύο να
«καθαρίσουν» το θέμα, χωρίς να φανεί ότι διώχνεται για την απαράδεκτη δήλωσή
του...