.Πώς φτάσαμε από το Grexit στην οικονομία στο Grexit από τη ζώνη Σένγκεν;

Μα καλά. Πώς φτάσαμε από το Grexit στην οικονομία στο Grexit από τη ζώνη Σένγκεν; Τι ακριβώς συμβαίνει άραγε; Είναι απλά πιέσεις προς την Ελλάδα για να δεχθεί πράγματα που δεν μπορεί να αντέξει ή τελικά και η κυβέρνηση του «ξέφραγου αμπελιού» έχει ευθύνη για όλα αυτά;

Και βέβαια αν η Ελλάδα φύγει από τη ζώνη Σένγκεν θα μπορούσε να αποδώσει τίποτε στην υπόθεση του προσφυγικού; Όπως λένε οι καλά γνωρίζοντες ένα τέτοιο ενδεχόμενο είναι νομικά περίπλοκο αλλά και χωρίς σοβαρό αποτέλεσμα. Θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα στους επισκέπτες προς την Ελλάδα και τους Έλληνες που θέλουν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό παρά στους ίδιους τους πρόσφυγες.

 Η Ελλάδα δεν συνορεύει με καμιά χώρα που είναι στη ζώνη Σένγκεν, άρα οι πρόσφυγες θα μπορούν να μπαίνουν και να βγαίνουν άνετα. Αν όμως η χώρα βγει από τη ζώνη θα δημιουργήσει μια άνευ προηγουμένου ταλαιπωρία, ειδικά με τον τουρισμό να βρίσκεται σε συνεχή ανοδική πορεία.

Εκ των πραγμάτων η απειλή για Grexit από την Σένγκεν είναι περισσότερο γάβγισμα ενός σκύλου για να φοβηθεί κάποιος, ένα γάβγισμα όμως που έχει βάρος και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Ομοίως και οι απειλές που εκτοξεύονται σε βάρος της Ελλάδας ή οι χαρακτηρισμοί τύπου Φέρχοφταντ που είπε ότι τα ελληνικά σύνορα είναι σαν ελβετικό τυρί.

Ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Γίρκι Κατάινεν είπε:

Είναι πολύ σημαντικό για την ενότητα της Ευρώπης και για τον χώρο Σένγκεν και ελπίζω πραγματικά ότι μπορούμε να συνεργαστούμε στενά με τις ελληνικές αρχές, ώστε να διασφαλίσουμε ότι οι ελευθερίες που απολαμβάνουν οι Ευρωπαίοι μπορούν να διατηρηθούν.

Αυτό είναι δυνατό μόνο αν μπορούμε να διασφαλίσουμε τα εξωτερικά μας σύνορα. Όπως ανέφερα, όλοι καταλαβαίνουμε τη δύσκολη κατάσταση στην Ελλάδα και για το λόγο αυτό, οι πάντες είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν».

Ο Γκι Φερχόφστατ είπε:

«Δεν είναι δυνατόν τα εξωτερικά σύνορα της Σένγκεν να μοιάζουν με ελβετικό τυρί. Αν η Ελλάδα αδυνατεί να ελέγξει τα σύνορά της, που είναι και σύνορα της Σένγκεν, τότε θα πρέπει να αποδεχθεί την βοήθεια της Ε.Ε.»

Το μπαράζ δημοσιευμάτων που βάζει ξανά την Ελλάδα στα πρωτοσέλιδα των ευρωπαϊκών εφημερίδων δεν είναι καθόλου τυχαίο. Είτε εντάσσεται στο ευρύτερο ευρωτουρκικό φλερτ ώστε να πιεστεί η Αθήνα και να αποδεχθεί τις κοινές περιπολίες στο Αιγαίο, είτε θέλουν οι Ευρωπαίοι να έλθουν να ελέγξουν τα θαλάσσια σύνορα της χώρας.

Ας το κάνουν. Ας στείλουν Ευρωπαίους της FRONTEX να κάνουν καθημερινούς ελέγχους. Ας σφραγίσουν και τα σύνορα με την Τουρκία διότι δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Το προσφυγικό με τρεις τρόπους μπορεί να λυθεί: Να υπάρξει λύση στο Συριακό ώστε οι πρόσφυγες να μένουν στα σπίτια τους οι δε παράνομοι οικονομικοί μετανάστες να ελέγχονται καλύτερα.

Ο δεύτερος τρόπος είναι να κλείσουν τα σύνορα και να σταματήσει το ανεξέλεγκτο κύμα. Αυτό προϋποθέτει λεφτά και κόσμο αλλά και πολιτική στήριξη. Προϋποθέτει και να υπάρχει συνεργασία με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ η οποία όμως στο όνομα μια δήθεν ψευτοπροοδευτικής θολοκουλτούρας θέλει ανοικτά σύνορα και όποιος θέλει να έρχεται στην Ελλάδα να μην έχει κανένα εμπόδιο.

Το τρίτο σενάριο είναι το πλέον απάνθρωπο και δεν συζητείται καν. Να βουλιάζουν τα καράβια και να σκοτώνονται αθώες ψυχές.

Μέχρι να υπάρξει λύση στον πόλεμο, επομένως, δεν μπορεί να υπάρξει τίποτε άλλο παρά μόνο έλεγχος των συνόρων. Αλλά και κάτι επίσης σημαντικό για την Ελλάδα. Να αφήσουν αυτοί οι απίθανοι τύποι που κυβερνούν τις ψευτοανθρωπιστικές του ιδέες. Ένα τόσο κρίσιμο θέμα δε λύνεται με ευχολόγια και με το να βάζουμε το κεφάλι στην άμμο όπως οι στρουθοκάμηλοι.

Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, φαίνεται ότι η κυβέρνηση δεν έχει κάνει και πολλά. Κωλυσιεργεί εδώ και μήνες και αφήνει το πρόβλημα να διογκώνεται γιατί δεν μπορεί να το πειράξει. Η Ελλάδα κατηγορείται ότι δεν ζήτησε ποτέ επίσημα τη συμβολή των ομάδων ταχείας δράσης των κρατών μελών για τη φύλαξη των συνόρων (Rabid), δεν δημιούργησε τις 30.000 θέσεις υποδοχής, όπως είχε δεσμευθεί στη μίνι Σύνοδο με τα Βαλκανικά κράτη, χρονοτριβεί ως προς την υπογραφή συμφωνίας με τη FRONTEX και, τέλος, δεν ζήτησε την ενεργοποίηση της υλικής βοήθειας για πολιτική προστασία, η οποία θα καθιστούσε δυνατή την παροχή άμεσης βοήθειας στους μετανάστες που καταφθάνουν στα ελληνικά νησιά και θα περιόριζε την ανθρωπιστική καταστροφή.

Αναφορικά με τις θέσεις υποδοχής, μόνο 3.000, από τις 30.000 για τις οποίες δεσμεύτηκε η Ελλάδα, υφίστανται, ενώ σε καλό δρόμο βρίσκονται οι υπόλοιπες 20.000 που ανέλαβε να δημιουργήσει η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες.

Η Ελλάδα έχει, επίσης, καθυστερήσει και ως προς την καταγραφή των προσφύγων, αφού καταγράφονται μόνο 20 αιτήματα μετεγκατάστασης την ημέρα. Σημειώνεται, επίσης, ότι 350 συσκευές ηλεκτρονικής λήψης δακτυλικών αποτυπωμάτων είναι έτοιμες να αποσταλούν στην Ελλάδα, αλλά η τελευταία επιμένει να χρησιμοποιεί το χαρτί για τη λήψη τους, παρόλο που, όπως χαρακτηριστικά τονίζεται, δεν θα χρειαζόταν παρά μισή μέρα για τη σχετική εκπαίδευση.