Ο Γιάνης (με ένα νί), ουσιαστικά δικαίωσε απόλυτα τον Αντώνη
Σαμαρά!
Ποιος να το έλεγε…
Όχι πως παίρνουμε το Γιάνη και πολύ στα σοβαρά.
Την «κακία» του στον Τσίπρα θέλει να βγάλει!
Κι ανώριμος είναι μέχρι εκεί που δεν πάει.
Και αξιόπιστος ΔΕΝ είναι.
«Ψωνάρα» τον θεωρούν οι περισσότεροι, ακόμα και από το
ΣΥΡΙΖΑ πλέον…
Παρ’ όλα αυτά, «από παιδί κι από τρελό»…
Τώρα λοιπόν, ο Γιάνης (με ένα νι), «αποκάλυψε» ότι ο ο
Σόϊμπλε είχε αποφασίσει να διώξει το Σαμαρά από τον Ιούνιο του 2014!
Γιατί, τάχα; Αφού ως τότε, αλλά και αργότερα, υμνούσαν τον
Σαμαρά - και ο Σόϊμπλε και η Μέρκελ - για το έργο του;
Γιατί, λέει, ήθελε να φέρει τον Τσίπρα, να υπογράψει νέο
Μνημόνιο!
Ο Σαμαράς δεν επρόκειτο να το υπογράψει. Άλλωστε δεν το
είχε ανάγκη. Η χώρα έβγαινε τότε από τα Μνημόνια. Κι αυτό, λίγο αργότερα
(Νοέμβριο του 2014) το είχε ψηφίσει και ο ίδιος ο Σόϊμπλε…
Έπρεπε λοιπόν, να φύγει ο Σαμαράς που έβγαζε τη χώρα από
τα Μνημόνια, να έλθει ο Τσίπρας, να τα κάνει μούσκεμα, και να τον αναγκάσουν να
υπογράψει νέο μνημόνιο. Ο Τσίπρας! Γιατί ο Σαμαράς δεν επρόκειτο…
Του τα «αποκάλυψε» όλα αυτά, λέει, ο ίδιος ο Σόϊμπλε, του
Γιάνη (με ένα νί).
Και μαζί, μας «αποκάλυψε» πως… απευθύνεται στον Σόϊμπλε με
το μικρό του όνομα: Βόλφγκανγκ. Ίσως η όλη «αποκάλυψη» της «συνομιλίας» μεταξύ
τους, να μην αφορούσε τόσο την «υπονόμευση του Σαμαρά» από τον… Βόλφγκανγκ,
αλλά την… «οικειότητα» του Γιάνη με το Βόλφγκανγκ!
Ποιος είσαι «μεγάλε»;
Εν πάση περιπτώσει, αν πάρουμε τοις μετρητοίς την
«αποκάλυψη» του Γιάνη (με ένα νι) προκύπτει αμέσως, ότι το Σαμαρά τον έδιωξαν
γιατί ΔΕΝ ήταν «τσιράκι» τους! Ενώ τον Τσίπρα τον «έφεραν», ακριβώς γιατί αυτόν
μπορούσαν να τον κάνουν «τσιράκι» τους…
Κι όλοι αυτοί που λένε πως ο Σαμαράς, δήθεν, «κατέβασε τα
μολύβια» και «φρέναρε» τις μεταρρυθμίσεις το τελευταίο εξάμηνο του 2014, λένε
απλώς… μακακίες!
Αφού όπως μας «αποκαλύπτει» τώρα ο Γιάνης (με ένα νι), ήδη
ΠΡΙΝ αρχίσει το τελευταίο εξάμηνο, ο Σόϊμπλε είχε αποφασίσει να «τελειώσει» το
Σαμαρά!
Φυσικά, αυτά είναι μισές αλήθειες, ανάμικτες με ολόκληρα
ψέματα, που δημιουργούν «αστικούς μύθους» κι ύστερα διαψεύδονται και
αντικαθίστανται από …άλλους «αστικούς μύθους». Και πάει λέγοντας…
Την αλήθεια για το τι έγινε τότε, θα αργήσουμε να τη
μάθουμε ολόκληρη. Γιατί πολλοί δεν θέλουν να μαθευτεί.
Διότι το Σαμαρά πολλοί τον νοσταλγούν σήμερα (εντός και
εκτός Ελλάδος – εντός και εκτός Νέας Δημοκρατίας), αλλά και πολλοί τον
υπονόμευσαν τότε….
Ας δούμε λοιπόν, ένα-ένα, τα ψέματα που έχουν ειπωθεί για
το τι έγινε την κρίσιμη εκείνη εποχή…
Και παραμερίζοντας τα ψέματα, αρχίζει να προβάλει η
αλήθεια…
Ψέμα πρώτο: ότι ο Σαμαρά «σταμάτησε», τάχα, τις
μεταρρυθμίσεις το τελευταίο εξάμηνο του 2014. Αυτό κι αν είναι ψέμα.
Εκείνο ακριβώς το εξάμηνο (Ιούλιος-Δεκέμβριος του 2014), ο
Σαμαράς έκανε τις μεγαλύτερες μεταρρυθμιστικές τομές που έχουν γίνει ποτέ!
-- «Έσπασε» τη ΔΕΗ και ψήφισε την ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ
και της «μικρής ΔΕΗ». Συνάντησε τέτοιες αντιδράσεις από το ισχυρότερο συνδικάτο
ΔΕΚΟ στην Ελλάδα, που παρά λίγο να περάσει στη Βουλή δημοψήφισμα εναντίον της
«μικρής ΔΕΗ»! Με ψήφους τις Αριστεράς και της Χρυσής Αυγής τότε…
Τελικά το κέρδισε πλήρως ο Σαμαράς στη Βουλή τον Ιούλιο
του 2014!
-- Πέρασε και τη σύμβαση παραχώρησης για τα περιφερειακά
αεροδρόμια τότε, τη μεγαλύτερη τέτοια σύμβαση που έχει περάσει ποτέ στην
Ελλάδα! Και μάλιστα, με άμεσο έσοδο για το δημόσιο, υπερ-τετραπλάσιο απ’ ό,τι
το υπολόγιζε προηγουμένως η ίδια η Τρόϊκα…
-- Ολοκλήρωσε το διαγωνισμό και για το «Ελληνικό»! Πράγμα,
που κανείς δεν άγγιζε επί δώδεκα χρόνια. Ο διαγωνισμός κατέληξε σε με μία
προσφορά, και έξη μήνες αργότερα πέρασε κι από το νομικό συμβούλιο του κράτους
(γιατί υπήρχε ο κίνδυνος να κηρυχθεί «άγονος»). Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ το κατήγγελλε,
ύστερα το «πάγωσε», ύστερα τον υποχρέωσαν να το προχωρήσει, και τώρα το
εμφανίζει για… δικό του «επίτευγμα»!
-- Τότε πέρασε και τη μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό, με τη
λειτουργική ενοποίηση των Ασφαλιστικών ταμείων (και στο εισπρακτικό σκέλος και
στις πληρωμές, με τα ηλεκτρονικά προγράμματα «ΗΛΙΟΣ» και «Αριάδνη»). Και ο τότε
υπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων Γιάννης Βρούτσης, πήρε από τους Ευρωπαίους
«πιστοποιητικό βιωσιμότητας» για το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα μέχρι το 2060!
Ύστερα ήλθε ο Τσίπρας, κατάργησε τις μεταρρυθμίσεις Βρούτση και τον έβαλαν να
κόβει συντάξεις…
Η προοπτική που υπήρχε ως το Νοέμβριο του 2012, ήταν πως η
δαπάνη του Προϋπολογισμού για τις συντάξεις θα υποχωρούσε σταδιακά από το 9,5%
που ήταν τότε, ως το 6,5% το 2018. Κι από εκεί θα αποκλιμακώνονταν πιο ομαλά
κάτω από το 4% τα επόμενα τρία χρόνια.
Πώς θα γινόταν αυτό; Απλούστατα, με την ταχεία ανάπτυξη
που όλοι τότε προέβλεπαν για την Ελλάδα τα επόμενα χρόνια: θα αύξανε το ΑΕΠ
(στον παρανομαστή), θα αύξανε η απασχόληση και οι εισφορές εργαζομένων και
εργοδοτών, οπότε θα μειώνονταν οι πληρωμές του κράτους προς τα ασφαλιστικά
ταμεία (στον αριθμητή).
Γι’ αυτό και στο email Χαρδούβελη δεν υπάρχει τότε
ουσιαστικά καμία απαίτηση της Τρόϊκας για τις συντάξεις (πέρα από τη ρήτρα
μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές, που έτσι κι αλλιώς ίσχυε μέχρι το
2011)…
Μόνο τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν τότε, το δεύτερο
εξάμηνο του 2014, αν είχε κάνει η κυβέρνηση Σαμαρά, θα ήταν η πιο
μεταρρυθμιστική κυβέρνηση που είχε υπάρξει ποτέ τις τελευταίες δεκαετίες.
Κι όμως, του λένε τώρα, ότι τότε έβαλε …«φρένο»!
Γιατί του το λένε; (μέσα στην Ελλάδα κυρίως)
Του το λένε αυτοί που δεν τον βοήθησαν τότε!
Για να προχωρήσει στη μικρή ΔΕΗ συγκρούστηκε με το
ισχυρότερο συνδικάτο της χώρας!
Για να προχωρήσει το Ελληνικό συγκρούστηκε με τον
ισχυρότερο επιχειρηματικό όμιλο της χώρας (μη λέμε ονόματα τώρα), που δεν
ήθελαν να πάρει το «Ελληνικό» ανταγωνιστής τους (αλλά οι ίδιοι δεν κατέθεσαν
προσφορά).
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση Σαμαρά συγκρουόταν με πολλούς
δήμους που έβλεπαν ότι με την επιτυχία της σύμβασης παραχώρησης για τα
περιφερειακά αεροδρόμια, αλλά και με το ξεμπλοκάρισμα του «Ελληνικού», θα
άρχιζε η μαζική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Πράγμα που πολλοί φορείς
της τοπικής αυτοδιοίκησης ΔΕΝ το θέλουν! Γιατί οι ίδιοι λεηλατούν την δημόσια
περιουσίας. Ή την προσπαθούν να καταπατήσουν…
Δεκάδες μικρά και μεγάλα συμφέροντα, τοπικά και
επιχειρηματικά - συντεχνίες, διαπλεκόμενα και μικρο-μαφίες - όχι μόνο
εναντιώθηκαν στο Σαμαρά, αλλά τότε έσπευσαν προς τον Τσίπρα, για να ρίξουν το
Σαμαρά!
Και πολλοί από το «φίλιο τύπο» έκαναν ακριβώς αυτό.
Όσο πιο τολμηρά προχωρούσε ο Σαμαράς τότε, τόσο
περισσότερο στρέφονταν αυτοί (οι «μεταρρυθμιστές», υποτίθεται) εναντίον του.
Το πρόβλημά τους λέει ήταν γιατί έκανε υπουργούς
τον…Γιακουμάτο και τον Ντινόπουλο!
--Ναι, αλλά ο μεταρρυθμιστής Γιάννης Βρούτσης έμεινε
υπουργός. Τον βοήθησαν καθόλου; Όχι!
--Ο μεταρρυθμιστής Κυριάκος Μητσοτάκης παρέμεινε υπουργός.
Τον βοήθησαν καθόλου; Όχι!
--Ο μεταρρυθμιστής Άδωνις έφυγε από το Υγείας, αλλά στη
θέση του πήγε ο επίσης μεταρρυθμιστής Βορίδης. Τον βοήθησαν καθόλου; Όχι!
--Γιατί; Μήπως είχαν βοηθήσει καθόλου, προηγουμένως, τον
ίδιο τον Άδωνι;
--Μήπως βοήθησαν καθόλου το Γιάννη Μανιάτη ή τον Μάκη
Παπαγεωργίου που έδωσαν τότε, μόνοι τους, όλη τη μάχη για τη ΔΕΗ;
Όλοι αυτοί που επικρίνουν το Σαμαρά εκ των υστέρων, γιατί
δήθεν «φρέναρε» τις μεταρρυθμίσεις το δεύτερο εξάμηνο του 2014,
πρώτον διαψεύδονται από τα γεγονότα της εποχής,
δεύτερον, δεν στήριξαν καμία μεταρρυθμιστική προσπάθεια
τότε.
Και τρίτον δεν στήριξαν καμία μεταρρυθμιστική προσπάθεια,
ούτε πριν (όταν, κατ’ αυτούς τουλάχιστον, ο Σαμαράς προχωρούσε αποφασιστικά τις
μεταρρυθμίσεις). Περίσσεψε λοιπόν, η υποκρισία…
Το παραμύθι ότι τάχα ο Σαμαράς είχε στο τέλος «κατεβάσει
τα μολύβια», δεν περπατάει.
Και γι’ αυτό τώρα άλλαξε με άλλο – ακόμα πιο εξωφρενικό -
παραμύθι:
Ότι ο Σόϊμπλε, λέει, είχε «τελειώσει» το Σαμαρά από τον
Ιούνιο!
Έλα, όμως, που κι αυτό δεν «κολλάει»…
Γιατί ο ίδιος ο Σόϊμπλε πέντε μήνες αργότερα, το Νοέμβριο
του 2014 παραδέχθηκε ότι η Ελλάδα μπορούσε να βγει από το Μνημόνιο! Και ψήφισε
μάλιστα, να της δοθεί και πιστοληπτική γραμμή στήριξης, για να μπορεί να
δανείζεται άνετα στις αγορές.
Και το ΔΝΤ ζήταγε τότε να μπει κι αυτό στην πιστοληπτική
γραμμή στήριξης για την Ελλάδα. Χωρίς να θέτει, τότε, κανένα θέμα
«βιωσιμότητας» του Ελληνικού χρέους. Γιατί απλούστατα τότε το χρέος μας ήταν
βιώσιμο. (Μετά ήλθε ο Τσίπρας, δανείστηκε άλλα 50 δισεκατομμύρια και το έκανε
ΜΗ βιώσιμο…)
Πώς είναι δυνατόν να από τον Ιούνιο, «θέλουν» τον Τσίπρα
για να του δώσουν το τρίτο Μνημόνιο, και πέντε μήνες αργότερα, το Νοέμβριο, να
ετοιμάζονται να δώσουν στο Σαμαρά πιστοληπτική γραμμή για να βγει οριστικά από
τα μνημόνια (όπως έγινε, εξ άλλου και με τον Πορτογαλία, αλλά και με την
Κύπρο);
Δεν κολλάνε μεταξύ τους…
Υπάρχει ασφαλώς μια «σκιά» αλήθειας, πίσω απ’ όλα αυτά:
Ο Σαμαράς «παρά ήταν ανεξάρτητος», για τα γούστα μερικών,
εντός κι εκτός Ελλάδος. (Προσέξτε: εντός και εκτός…)
Την «έσπαγε» πολύ σε μερικούς, που παρά τη δύσκολη
διαχείριση κράταγε το κόμμα του όρθιο (όταν του ΓΑΠ διαλύθηκε σε δύο χρόνια),
που έπιανε τους στόχους του (όταν επί ΓΑΠ η Ελλάδα δεν έπιανε κανένα στόχο) που
είχε την κοινοβουλευτική του ομάδα ενωμένη ως το τέλος (όταν ο ΓΑΠ έχασε 35
βουλευτές και αργότερα ο Τσίπρας έχασε 43 βουλευτές σε έξη μήνες).
Τους την «έσπαγε» πολύ, που κατάφερε να βγει στις αγορές
τον Απρίλιο του 2014, δύο χρόνια πριν τις προβλέψεις του Μνημονίου!
Και ότι κατάφερνε να βγει από το Μνημόνιο ένα χρόνο και
δύο μήνες πριν λήξει το Πρόγραμμα!
Όπως τους την «έσπαγε» ο Σαμαράς, που έλεγε πεισματικά ΌΧΙ
σε κάποια πράγματα που του ζητούσαν πιεστικά, κι εκείνος τα αρνιόταν, γιατί δεν
ήταν «μεταρρυθμίσεις», γιατί δεν έπρεπε να γίνουν και γιατί δεν υπήρχε και
ανάγκη να γίνουν: όπως η αύξηση του ΦΠΑ (αντίθετα, είχε αρχίσει να το μειώνει)
και η κατάργηση της έκπτωσης του ΦΠΑ στα νησιά.
Συμπέρασμα: Ο Γιάνης (με ένα νι) μας λέει τώρα μιαν
αλήθεια, που όμως ήδη την ξέραμε:
Ότι ο Σαμαράς δεν υπήρξε ποτέ «πειθήνιος» στους Γερμανούς.
Ο Τσίπρας αντίθετα, αποδείχθηκε απόλυτα «πειθήνιος».
Το πρόβλημα είναι ότι ο Σαμαράς, που όντως δεν ήταν
καθόλου «πειθήνιος», ήταν ωστόσο απολύτως αποτελεσματικός!
Ενώ ο Τσίπρας που αποδείχθηκε όντως «πειθήνιος», δεν είναι
ωστόσο καθόλου «αποτελεσματικός»…
Αν ο Σόϊμπλε όντως «έδιωξε» το Σαμαρά για να βάλει τον
Τσίπρα, τότε πρέπει σήμερα να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο!
Γιατί απλώς φόρτωσε στην Ευρώπη (και κυρίως στη Γερμανία)
πρόσθετο δανεισμό προς την Ελλάδα 50 δισεκατομμυρίων (!) που δεν θα χρειαζόταν
αν έμενε ο Σαμαράς και που τώρα, δεν ξέρει αν θα τα πάρει ποτέ πίσω. Και κυρίως
δεν ξέρει αν θα φτάσουν. Μάλλον θα χρειαστούν και κάμποσα ακόμα…
Εκτός κι αν ο Σόϊμπλε έφερε τον Τσίπρα για να διώξει
τελικά την Ελλάδα από την ευρωζώνη!
Αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν θα το ομολογούσε ποτέ τόσο
«αθώα», τόσο αφελώς και τόσο επιπόλαια στο Γιάνη (με ένα νί).
Γιατί ο… Βολφγκανγκ μπορεί να είναι πολλά πράγματα.
Αλλά δεν είναι ούτε επιπόλαιος, ούτε αφελής να του
ξεφεύγουν κουβέντες…
Μάλλον ο Γιάνης είναι κομματάκι μυθομανής.
Άλλο αν μέσα στη τρέλα του λέει και μερικές «αλήθειες»:
Ότι, αν ο Σόίμπλε ήθελε τελικά να διώξει την Ελλάδα από το
ευρώ, όντως ο Σαμαράς του ήταν «ανυπέρβλητο εμπόδιο».
Ενώ ο Τσίπρας ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος…
Αλλά αυτό μπορεί να είναι βάσιμη εικασία, μπορεί να είναι
«θεωρία συνομωσίας», πάντως σίγουρα δεν είναι… «ομολογία» του Βόλφγκανγν στο
Γιάνη (με ένα νι).
Δεν ήθελε να τον δει ούτε ζωγραφιστό.
Σιγά να μην
του… άνοιγε και την καρδιά του!
.png)
