Οτι χρειάζονται αλλαγές στην εκπαίδευση δεν συζητείται. Το
ζητούμενο είναι ένα καλύτερο δημόσιο σχολείο. Οι ευκατάστατοι Ελληνες μπορούν
να σπουδάσουν τα παιδιά τους και σε καλά ιδιωτικά σχολεία. Αρα, η αξία του
δημόσιου σχολείου έχει ιδιαίτερο κοινωνικό βάρος.
Είναι γνωστές και απαράδεκτες
οι ελλείψεις καθηγητών, λειτουργικών υποδομών, σωστής αξιολόγησης, καλής
εκπαιδευτικής λειτουργίας και ποιότητας περιεχομένου σπουδών.
Δυστυχώς, η «κρίση», αντί
για ευκαιρία, εξελίχθηκε με τέτοιον τρόπο, ώστε μαζί με τα υπαρκτά «βρωμόνερα»...
πετάξαμε και το «παιδί», δηλαδή την ποιότητα των λειτουργικών και εκπαιδευτικών
διαδικασιών που θα έπρεπε να διασφαλίσουμε...
Αρα, αντικείμενο
αντιδράσεων και κινητοποιήσεων υπάρχει. Χρειάζονται περισσότερα κονδύλια.
Υπάρχει έλλειψη διδακτικού προσωπικού, όπως και διοικητικού, που έγινε ακόμα
πιο έντονη με τον ανορθολογικό τρόπο των «μεταγραφών» κ.λπ.
Η απάντηση στα προβλήματα δεν είναι οι καταλήψεις.
Είναι οι πολλαπλοί τρόποι κινητοποιήσεων που υπάρχουν. Ο ποιοτικός, απαιτητικός
και με επιχειρήματα διάλογος.
Η δημιουργία ευρύτερων συμμαχιών. Η περιφρούρηση
και αναβάθμιση, με «από τα κάτω» πρωτοβουλίες καθηγητών, μαθητών, γονέων και
δασκάλων, με ανοιχτά τα σχολεία και τα πανεπιστήμια.
Δεν είναι απάντηση η κατάληψη της πρυτανείας και
αυτού του τύπου ο «μη διάλογος» που επιχειρείται. Ούτε τα πανεπιστήμια είναι
«ξέφραγο αμπέλι» για να κάνει όποιος θέλει ό,τι θέλει.
Τις ακαδημαϊκές και τις
πολιτικές ελευθερίες οφείλουμε να τις υπερασπιστούμε, όταν περιορίζονται ή
κινδυνεύουν. Ο τρόπος, όμως, είναι μέρος της ουσίας του αγαθού που
υπερασπιζόμαστε.
Για τη σημερινή κατάσταση στα σχολεία και τα πανεπιστήμια
υπάρχουν κυρίως κυβερνητικές ευθύνες. Αυτή είναι η μεγάλη εικόνα.
Υπάρχουν
βέβαια και οι διαλυτικές και άγονες πρακτικές ορισμένων κύκλων της
αντιπολίτευσης και ομάδων νέων σε συνδυασμό με συγκεχυμένες και ξεπερασμένες
ιδέες και απόψεις περί σχολείου και πανεπιστημίου, ασύλου κ.λπ. Το πρόβλημα,
πάντως, δεν λύνεται ούτε με «θεωρίες υποκίνησης» ούτε με αυταρχικές πρακτικές
που «ρίχνουν λάδι στη φωτιά».
Με πρακτικά μέτρα λύνεται (διδακτικό προσωπικό,
διοικητικές και λειτουργικές υποδομές, ποιοτικές αναβαθμίσεις κ.λπ.) και όχι με
«ιδεολογικές και μικροκομματικές σημαίες» ευκαιρίας...
.png)
