Ο Αλέξης Τσίπρας μόλις χθες από το Κερατσίνι είπε τα εξής: “ή μας τελειώνουνε ή τους τελειώνουμε και φεύγω με τη βεβαιότητα ότι τους τελειώσαμε”.
Δεν είναι μόνο οι κινηματογραφικές ατάκες ενός καλομαθημένου άεργου καταληψία.
Δεν είναι πως το μόνο που τελείωσε, είναι οι αντοχές του ελληνικού λαού, από την υπογραφή του Τρίτου Μνημόνιου.
Ο Αλέξης Τσίπρας συνεχίζει αμετανόητα να ποτίζει με δηλητήριο την ελληνική κοινωνία. Το τέρας που έθρεψε, πλέον τον έχει καταπιεί και οι κραυγές που βγάζει από το στόμα του, μόνο Εμφύλιο μυρίζουν. Και δυστυχώς, ο ελληνικός λαός έχει αρχίσει να συνηθίζει το τέρας του φασισμού.
Στρατηγική παλιά και δουλεμένη στα πιο ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Τακτική ριζωμένη στις πιο τυχοδιωκτικές καταλήψεις.
Ρητορική βγαλμένη από το χώμα της Βάρκιζας.
Ας μη γελιόμαστε όμως. Πλέον ο Αλέξης Τσίπρας, δε μπορεί να κοροϊδέψει κανέναν. Χαρακτηριστικό είναι το απόσπασμα της δήλωσης-αποκάλυψη του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζάν Κλωντ Γιούνκερ: “Εγώ, ένας Χριστιανοδημοκράτης, προσπαθούσα να πείσω έναν πρώην κομμουνιστή να φορολογήσει τους εφοπλιστές. Και προσπαθούσα να καταλάβω γιατί δεν το έκανε;”
Είναι λοιπόν σαφές πως το ερώτημα προς τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφές: Τι ακριβώς διαπραγματεύτηκε; Αν το πάγωμα του ΕΝΦΙΑ, η αύξηση των συντάξεων, η μείωση των φόρων και όλες οι υπόλοιπες περιβόητες “κόκκινες” γραμμές” δεν ήταν καν υπό διαπραγμάτευση, τότε για ποιους ακριβώς πάλευε 17 ολόκληρες ώρες ο μικρός Αλέξης;
O ΣΥΡΙΖΑ, μέσα στους 7 μήνες της διακυβέρνησής του, πάγωσε κάθε πληρωμή του Δημοσίου, με εξαίρεση τους μισθούς και τις συντάξεις. Άρχισε να αυξάνει τα χρέη του κράτους προς τους ιδιώτες και προκάλεσε «άπνοια» στην αγορά. Έφτασε τελικά στο σημείο να επιβάλλει εσωτερικό αναγκαστικό δανεισμό, «σκουπίζοντας» τα διαθέσιμα κάθε δημόσιου φορέα.
Δεν ήταν όμως μόνο αυτά. Κατέφυγε σε ένα δημοψήφισμα μπλόφα αφήνοντας σκόπιμα το πρόγραμμα να εκπνεύσει και τη χώρα να φτάνει ένα βήμα πριν το γκρεμό. Έκλεισε, με δική του απόφαση, και έχοντας απόλυτη επίγνωση της ζημιάς που προκαλούσε, όλες τις τράπεζες.
Εφάρμοσε το μέτρο των Capital Controls, που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα, ενώ οδήγησε χιλιάδες επιχειρήσεις στην κατάρρευση, πνίγοντας την αγορά. Γκρέμισε ό,τι θετικό είχε γίνει προς όφελος της επιχειρηματικότητας και της ανάπτυξης, προκαλώντας χάος, τρόμο και καταστροφή.
Η πρόβλεψη για ισχυρή ανάπτυξη μετατράπηκε σε εκτίμηση για βαθιά ύφεση. Η επιβάρυνση υπολογίζεται σε 11 δις. ευρώ μόνο για το 2015. Η χώρα, από τα πρωτογενή πλεονάσματα, επέστρεψε στα ελλείμματα, με την επιβάρυνση να αγγίζει τα 13 δις. ευρώ για την επόμενη τριετία. Το πάγωμα των αποκρατικοποιήσεων επιβάρυνε τον προϋπολογισμό 10 δις. για την επόμενη τριετία.
Οι ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου, προς τον ιδιωτικό τομέα αυξήθηκαν με αποτέλεσμα η αποπληρωμή τους να απαιτεί νέο δανεισμό. Η επιβάρυνση έφτασε μόνο για το 2015, στα 5 δις. ευρώ. Τα ταμειακά διαθέσιμα των φορέων της Γενικής Κυβέρνησης «σκουπίστηκαν», με αποτέλεσμα να απαιτείται επιπλέον δανεισμός.
Η επιβάρυνση φτάνει στα 7 δις ευρώ για την επόμενη τριετία. Η ανάγκη για νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, έφερε επιβάρυνση της τάξης των 25 δις ευρώ. Τέλος κατρακύλησε η αξία των τραπεζικών μετοχών, που κατέχει το Ελληνικό Δημόσιο, από τα 15 στα 3 δις ευρώ. Η επιβάρυνση έφτασε στα 12 δις ευρώ.
Επτά μήνες από τότε που συγκρότησε κυβέρνηση, τίποτα δεν έμεινε όρθιο. Αντί να καταργήσει το μνημόνιο, έφερε άλλο ένα ακόμα χειρότερο. Αντί να αυξήσει το αφορολόγητο, έβαλε επιπρόσθετους φόρους. Αντί να δώσει 13η σύνταξη, μείωσε όλες τις συντάξεις ενώ τέλος αντί να δημιουργήσει Τράπεζα Εθνικού Σκοπού, σακάτεψε και αυτές που ήδη υπήρχαν.
Επιπλέον κατέφυγε σε νέο δανεισμό, που θα φτάσει τα 90 δις ευρώ και φόρτωσε τη χώρα με νέα χρέη που γκρέμισαν κάθε εμπιστοσύνη στην Οικονομία μας. Το χειρότερο, τα Capital Controls, εξακολουθούν να κλείνουν επιχειρήσεις και να πνίγουν την οικονομία.
Το συμπέρασμα είναι ότι μέσα σε 7 μήνες, όλα έγιναν χειρότερα. Οι Έλληνες μετράμε ακόμα ζημιές ενώ το κακό ακόμα δεν έχει τελειώσει. Οι πληγές δεν έκλεισαν και οι συνέπειες δεν σταμάτησαν.
Και ο μικρός Αλέξης συνεχίζει να παραμυθιάζει τον υπνωτισμένο ελληνικό λαό.
Ζούμε ένδοξες μέρες σύντροφοι που κυριαρχούν δυο βασικά χαρακτηριστικά:
Το σύστημα ποντάρει ότι, χάρη στο Σύριζα, θα αφήσει το ίχνος του καθαρό πάνω μας, ότι μέσω της Αριστεράς θα αναστηθεί από το νεκρό παρελθόν του. Πιστεύει ότι θα μπορέσει με μια νέα ρητορεία να ανανεωθεί, να ξεπεράσει την περιφρόνηση που έχουμε απέναντί του, να αποκτήσει ένα νέο, ωραίο περιτύλιγμα.
Ο Τσίπρας αποφεύγει το παρόν όπως ο διάβολος το λιβάνι. Γι' αυτό και το κεντρικό σύνθημα είναι «δουλεύουμε για το αύριο». Το παρόν το θεωρεί ανάξιο και μάταιο, γι' αυτό κινείται θεολογικά, προσθέτοντας και τον δικό του παραλογισμό περί μέλλουσας ζωής. Έτσι το παρόν γίνεται μια χαλαρή έννοια, γεμάτη σύγχυση, που της αξίζει κάθε απόρριψη. Πρόκειται για μιας νέας κοπής δοκιμασία, χωρίς ίχνος ηθικής, μια αποσάθρωση που προκαλούν οι Αριστεροί σε ό,τι αγγίζουν.
.png)
