Και πάλι η Ελλάδα στο μάτι του
κυκλώνα. Το πρώτο 8μηνο του 2015 βρισκόταν στο επίκεντρο της κρίσης χρέους και
«στον δρόμο» της εξόδου από το ευρώ, σήμερα αποτελεί ξανά την «εμπροσθοφυλακή»
στην προσφυγική κρίση και στο «ξήλωμα» της Συνθήκης Σένγκεν, έγραφε η βρετανική
Telegraph, που ανακάλυπτε πολλά κοινά σημεία ανάμεσα στα δύο εντελώς ξεχωριστά
ζητήματα.
Και προέβλεψε ότι, όπως η κυβέρνηση Τσίπρα τελικά αποδέχθηκε την υπό
όρους ευρωπαϊκή οικονομική βοήθεια υπό την απειλή της δραχμής, έτσι και τώρα θα
αναγκαστεί να αποδεχθεί τη φύλαξη των συνόρων από τον Frontex (με «κοινές
ομάδες ελέγχου συνόρων») υπό τον φόβο της εξόδου από τη Σένγκεν.
Η αλήθεια είναι ότι για άλλη μια φορά ο κλοιός των πιέσεων σφίγγει και τα περιθώρια είναι πολύ μικρά – έως τη Σύνοδο Κορυφής της 17ης Δεκεμβρίου. Εχει ελπίδες η Ελλάδα, εάν καταφέρει να τηρήσει όσα συμφωνήθηκαν σε προηγούμενα συμβούλια (hotspots, φιλοξενία 50.000 προσφύγων κ.ά.), να μη χρειαστεί έξωθεν βοήθεια στη φύλαξη των συνόρων;
Η αλήθεια είναι ότι για άλλη μια φορά ο κλοιός των πιέσεων σφίγγει και τα περιθώρια είναι πολύ μικρά – έως τη Σύνοδο Κορυφής της 17ης Δεκεμβρίου. Εχει ελπίδες η Ελλάδα, εάν καταφέρει να τηρήσει όσα συμφωνήθηκαν σε προηγούμενα συμβούλια (hotspots, φιλοξενία 50.000 προσφύγων κ.ά.), να μη χρειαστεί έξωθεν βοήθεια στη φύλαξη των συνόρων;
Αμφίβολο. Διότι το προσφυγικό είναι ένας πολύπλοκος
«γρίφος» με πολλούς μεγάλους παίκτες. Ομως η προφανής αδυναμία της Ελλάδας να
οργανώσει εγκαίρως τα συμφωνηθέντα –ελάχιστα για το μέγεθος της κρίσης– θολώνει
τις συνιστώσες και προσφέρει έτοιμη στο πιάτο τη βολική ευρωπαϊκή διαπίστωση:
«η Ελλάδα –όπως πάντα– δεν τηρεί τις δεσμεύσεις της».
Οι πιέσεις προς τον
αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη, Νίκο Τόσκα, και τον αναπληρωτή
υπουργό Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννη Μουζάλα, στο σημερινό Συμβούλιο
Υπουργών Εσωτερικών της Ε.Ε., θα συνεχιστούν.
Νέο σπιράλ αγωνίας, νέες
διαπραγματεύσεις, νέες παρατάσεις, νέα αναγκαία κακά, νέα πεδία δοκιμών, νέα
αντισταθμίσματα των παροχών, δραματικά διλήμματα, νευραλγικά σταυροδρόμια,
μηδενικά χρονικά περιθώρια. Ιδια η οδύνη της ατελέσφορης προσπάθειας, που από
εφήμερη κακοδαιμονία τείνει να γίνει διαχρονική τραγωδία. Διαρκώς σε πτώση,
συνεχώς σε κρίσιμη καμπή. Μικρή χώρα, «μεγάλος ασθενής».
Το γεγονός ότι σε επτά ημέρες η χώρα μας θα πρέπει να έχει ψηφίσει τα 13 προαπαιτούμενα του 2ου πακέτου έχει παραμεριστεί σε ένα αφιλόξενο ημίφως. Στη διακεκαυμένη ζώνη βρίσκεται το προσφυγικό, που αλλάζει τα δεδομένα για χρονικό διάστημα αβυσσαλέα μεγαλύτερο των 13 ημερών.
Το γεγονός ότι σε επτά ημέρες η χώρα μας θα πρέπει να έχει ψηφίσει τα 13 προαπαιτούμενα του 2ου πακέτου έχει παραμεριστεί σε ένα αφιλόξενο ημίφως. Στη διακεκαυμένη ζώνη βρίσκεται το προσφυγικό, που αλλάζει τα δεδομένα για χρονικό διάστημα αβυσσαλέα μεγαλύτερο των 13 ημερών.
Οπως η κρίση χρέους γεννά μια
σειρά νέων χρηματοπιστωτικών κρίσεων έτσι και η προσφυγική κρίση θα δημιουργεί
συνεχώς κύκλους νέων προβλημάτων – εγκλωβισμοί μεταναστών, αδυναμία
στέγασης/σίτισης, περαιτέρω κοινωνική απορρύθμιση, άνοδος ακροδεξιάς...
Καμιά πολιτική κατασκευή μας δεν έχει κατορθώσει μέχρι στιγμής να λειτουργήσει ως στέρεο βήμα, αντίθετα ένας συνδυασμός παραγόντων μας εγκαθιστούν συνεχώς απέναντι από μια δέσμη επιχειρημάτων εναντίον μας, στην καρδιά της κρίσης.
Εάν η Ελλάδα κατορθώσει –αν και με μια πορεία διάστικτη από λάθη– να περιμαζέψει τις προσπάθειές της, θα μπορέσει να βρεθεί, σε ένα πλαίσιο αλληλοσυνάρτησης και αμφίδρομων μεταγγίσεων, ένα μονοπάτι εξόδου από τον τυφώνα; Ευκταίο αλλά δύσκολα εφικτό.
Καμιά πολιτική κατασκευή μας δεν έχει κατορθώσει μέχρι στιγμής να λειτουργήσει ως στέρεο βήμα, αντίθετα ένας συνδυασμός παραγόντων μας εγκαθιστούν συνεχώς απέναντι από μια δέσμη επιχειρημάτων εναντίον μας, στην καρδιά της κρίσης.
Εάν η Ελλάδα κατορθώσει –αν και με μια πορεία διάστικτη από λάθη– να περιμαζέψει τις προσπάθειές της, θα μπορέσει να βρεθεί, σε ένα πλαίσιο αλληλοσυνάρτησης και αμφίδρομων μεταγγίσεων, ένα μονοπάτι εξόδου από τον τυφώνα; Ευκταίο αλλά δύσκολα εφικτό.
.png)
