Κανέναν δεν ξαφνιάζει η πληροφορία ότι οι Βρυξέλλες πιέζουν
και ζητούν να ψηφιστεί το Ασφαλιστικό από όλα τα φιλοευρωπαϊκά κόμματα. Από το
πρώτο Μνημόνιο μας τη γνωστοποίησαν αυτήν την προτίμησή τους, να είναι όσο το
δυνατόν ευρύτερη η στήριξη των μέτρων που μας επιβάλλονται και μόνο έως έναν
βαθμό καταφέραμε για κάποια διαστήματα και την ικανοποιήσαμε.
Ωστόσο μπορεί η συναίνεση να είναι καλή και χρήσιμη, αλλά δεν
αποτελεί καμιά μαγική συνταγή που λύνει αυτομάτως τα προβλήματα. Κι αυτό ισχύει
πολύ περισσότερο όταν η συναίνεση δεν έχει προέλθει μέσα από διάλογο, αλλά
επιχειρείται να επιβληθεί ως επιθυμία των εταίρων, που φυσικά διατηρούν το
δικαίωμα της διαφωνίας ακόμη και με ό,τι εμείς συναποφασίσουμε υπό την πίεσή
τους. Λίγο παλαβό ως διαδικασία, αλλά δεν είναι το μόνο τρελό που μας
επιφύλαξαν στα χρόνια της κρίσης οι εταίροι μας.
Ολα αυτά τα χρόνια η οικονομία μας λειτουργεί υπό την
καθοδήγησή τους. Αυτοί αποφασίζουν τι θα γίνει και τι δεν θα γίνει. Και φυσικά
δεν αποφασίζουν όπως στις χώρες τους, όπου για όλα επιδιώκουν να υπάρχουν
κάποιο σχέδιο, ένας προγραμματισμός, κάποιοι αναπτυξιακοί στόχοι για χάρη των
οποίων κάνουν τις όποιες θυσίες κριθούν απαραίτητες.
Στην περίπτωσή μας ούτε υπήρξαν ούτε πρόκειται να υπάρξουν τέτοιες
«πολυτέλειες». Εδώ οι λογαριασμοί γίνονται στο πόδι και τα λάθη που ομολογημένα
διαπράττονται από κακούς υπολογισμούς και λανθασμένες εκτιμήσεις, ακόμη κι αυτά
στις πλάτες του πειραματόζωου φορτώνονται. Με διάφορα παρωνύμια και
δικαιολογίες. Τα πιο απίθανα μέτρα βαφτίζονται «μεταρρυθμίσεις». Λες και το
πρόβλημά μας θα λυθεί αν οι ασπιρίνες θα πωλούνται μόνο στα φαρμακεία ή όχι.
Κάθε τόσο ακούμε κι έναν αξιωματούχο, κρατικό ή κοινοτικό, να
μας υποδεικνύει να φτιάξουμε το φορολογικό μας σύστημα. Και αναρωτιέμαι,
υποθέτω εύλογα, γιατί δεν φρόντισαν από το 2010 να θέσουν ως βασικό στόχο της
μεταρρυθμιστικής προσπάθειας τη δημιουργία -με τη βοήθεια, τη συνεργασία και
την επιβολή τους- ενός αποτελεσματικού φορολογικού συστήματος;
Ή ακόμη και τη
δραστική μείωση της γραφειοκρατίας; Γιατί αυτές είναι οι μεγάλες αδυναμίες μας
και εκεί τη θέλαμε τη βοήθεια. Κι εκεί χαλάλι κι ο εκβιασμός πως έτσι και δεν
πειθαρχούσαμε, δεν θα παίρναμε την επόμενη δόση.
.png)
