.Όσο υπάρχει ΣΥΡΙΖΑ, η Ελλάδα δεν έχει μέλλον…

Από την εποχή της τεχνητής και επίπλαστης ευμάρειας, τότε που κυριαρχούσαν οι Καγιέν και τα σκυλάδικα, ως ποταπός που είμαι, είχα συνειδητοποιήσει το αδιέξοδο του πράγματος, αφού ως χώρα δεν παράγουμε τίποτα παρά μόνο μαγκιά και αέρα κοπανιστό, ζώντας πλουσιοπάροχα με τα δάνεια των ξένων «τοκογλύφων», και είχα πει και γράψει ότι για να συνέλθει ο ελληνικός λαός από την βυθιότητα χρειάζεται ένα ηλεκτροσόκ. Κάτι που θα τον αφυπνίσει, μπας και ανασκουμπωθεί, και συνεχίσει να υπάρχει ιστορικά.

 Τότε, την εποχή των ριάλιτι και των πακέτων Ντελόρ, με αποκορύφωμα τις άκρατες σπατάλες της Ολυμπιάδας, πίστευα ότι ένα τέτοιο ιδανικό ηλεκτροσόκ θα ήταν ένα θερμό επεισόδιο στο Αιγαίο, ένας πόλεμος δυο τριών ημερών, που θα στέκονταν ως αφορμή για να συνέλθουμε, έστω  απότομα. 

Ένα σοκ που θα μας συσπείρωνε, και που εν πάση περιπτώσει θα έδειχνε στην κοιμισμένη νεολαία μας, αυτήν που πήγαινε με το ζόρι στρατό για 6-9 μήνες, και που λοιδορούσε τον ελάχιστο μισθό των 700 ευρώ, αυτήν δηλαδή που κιότεψε χωρίς να φταίει η ίδια, ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο, ούτε καν δικαίωμά της, αλλά όλα είναι ρευστά, και τα πάντα έχουν ένα τίμημα, που οι παλαιότεροι πλήρωναν καθημερινά έτσι ώστε να φτάσουμε στον 21^ο αιώνα για να παίζουμε ολημερίς με τα κινητά μας στα καφέ και στα μπαρ, με μόνο νταλκά το που θα διασκεδάσουμε τα βράδυ: Στον Κιάμο ή στον Ρέμο;

 Το ηλεκτροσόκ τελικά ήρθε το 2008, όχι ως πόλεμος με τον Τούρκο, αλλά ως μια παγκόσμια οικονομική κρίση που σάρωσε τα πάντα στο πέρασμά της και έστειλε την χώρα μας αρκετές δεκαετίες πίσω όσον αφορά σε οικονομικές, κοινωνικές, και πολιτικές επιπτώσεις.

Και σαν να μην έφτανε η κρίση, η οποία αν δεν είμαστε μέλος της ΕΕ και της ευρωζώνης θα μας είχε ήδη μετατρέψει σε βαλκανική Σομαλία, είχαμε και την πληγή του Σύριζα που ήρθε για να μας αποτελειώσει για τα καλά.

Ένα συνονθύλευμα ακροαριστερών συνιστωσών, με Μαοϊκούς, Ενβερικούς, και άλλους παρόμοιους ιδεοληπτικούς πράκτορες του χάους, που την μια βολόδερναν στο 3-4% και την άλλη, με την κρίση να αποτελεί βούτυρο στο ψωμί τους, γίνονταν πανίσχυρη κυβέρνηση, με τον μελανιασμένο λαό να την λατρεύει όσο καμιά άλλη στην πρόσφατη ιστορία.

Το πώς ένας καλομαθημένος και τρυφηλός λαός αποφάσισε εν έτει 2016 να κυβερνηθεί από κομμουνιστές οπαδούς του Τσάβεζ, και λάτρεις των δελτίων, συσσιτίων, κλπ είναι μεγάλο ζήτημα και καλά θα κάνουν οι πολιτικοί επιστήμονες του μέλλοντος να το μελετήσουν (μαζί με τους ψυχολόγους).

 Από κει και πέρα, η ζημιά που έκανε αυτό το κόμμα στην Ελλάδα είναι ανείπωτη. Για παράδειγμα χώρες εξίσου χτυπημένες από την κρίση (Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρος, κ.ά) κατάφεραν και βγήκαν ήδη από αυτήν για ένα και μόνο λόγο: ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΣΥΡΙΖΑ!

Και ενώ εμείς ακόμη παλεύουμε με τα μνημόνια του Αλέξη (που θα τα έσκιζε), μετρώντας τα 87 δις ζημιές του Δρα Μπαρουφάκη, και γλείφοντας τις πληγές μας, αυτές οι χώρες οχυρώνονται για την επόμενη παγκόσμια οικονομική  κρίση, που άρχισε δειλά δειλά να εκδηλώνεται με εμάς βουλιαγμένους ακόμη στα βοθρόνερα της πρώτης.

Και άντε ήταν τέτοιο το μέγεθος της κρίσης, και τόσο αθωράκιστη η χώρα μας, που πάθαμε αυτά που πάθαμε, παρά τους «ηρωικούς» αγώνες της αριστερής μας κυβέρνησης που πάλεψε στα όρθια ενώ οι προηγούμενοι ήταν στα τέσσερα… σήμερα όμως; Μετά από δυο σχεδόν χρόνια συριζέικης αντίστασης και δημοκρατικής κοινωνικής πολιτικής; Τι γίνεται;

Το μόνο που βλέπω εγώ είναι αυξήσεις φόρων και μειώσεις μισθών και συντάξεων. Χώρια η ανεργία, χώρια τα λουκέτα, χώρια το χρέος που αυξάνεται αντί να μειώνεται. Με τον περήφανο λαό να κυνηγάει Πόκεμον στους δρόμους… Και κάτι περίεργο: Όσο μειώνονται (ή μάλλον αναπλαισιώνονται)  οι συντάξεις των περήφανων γηρατειών, τόσο παχαίνει ο Αλέξης! 

Τι παίζει άραγε;

Και σαν να μην έφτανε αυτό, σαν να μην μας φτάνει η οικονομική ασφυξία, έχουμε και τους άπειρους λαθρομετανάστες, έχουμε και τους μπαχαλάκηδες αλληλέγγυους, ντόπιους και ξένους, που κάνουν ντου όπου τους καπνίσει, με τον αρμόδιο υπουργό (χα χα χα) να σφυρίζει αδιάφορα, το κόμμα του Σύριζα να στηρίζει τις δράσεις τους, και τους δικαστές να τους αθωώνουν ότι και να κάνουν. Ακόμη και αν μπουκάρουν σε μητροπολιτικούς ναούς εν ώρα θείας λειτουργίας! Κάτι που αν μου το λέγανε πριν από μερικές δεκαετίες, θα απαντούσα ότι αφού τα βάλανε με την εκκλησία θα κλάψουν οι μανούλες τους… και όμως!

Και άσχετα αν τους αθωώνει η ελληνική ανεξάρτητη δικαιοσύνη, έρχεται τώρα ο Σύριζα, διά στόματος Γ. Κυρίτση (εκείνου με το σκουλαρίκι), και ανακοινώνει ότι θα πρέπει να υπάρξει νομοθετική ρύθμιση για την κανονικοποίηση(!) των καταλήψεων, έτσι ώστε να μην ταλαιπωρούνται τα παιδιά με αυτόφωρα και σαχλαμάρες, και να μην κουράζονται με τα πήγαινε έλα οι αστυνομικοί… 

Για τόση αριστερή δημοκρατία μιλάμε. Βέβαια, αν ο Κυρίτσης και οι λοιποί συνάδελφοί του γνώριζαν ανάγνωση, καλά θα έκαναν να διαβάσουν κανένα βιβλίο για τις αντίστοιχες αριστερές δημοκρατίες της ΕΣΣΔ, της Β. Κορέας, και της Κούβας, μπας και πληροφορηθούν επιτέλους τι πραγματικά σήμαινε «αριστερό καθεστώς» στην πράξη και τι θα πάθαινε εκεί κάποιος που θα δήλωνε «καταληψίας». Αλλά που; 

Στα καθ ημάς, η αριστερά είναι για καφενειακές αναλύσεις, για ανέξοδη αντίσταση στα πεζοδρόμια, για τζούφιες καταγγελίες, για άρνηση για την άρνηση, και για επαγγελματική αποκατάσταση των στελεχών της, είτε ως κομματόσκυλα είτε ως βολευτές, που κάποιοι ανισόρροποι συμπατριώτες μας ψηφίζουν για να τους εκπροσωπούν στο κοινοβούλιο. Άτομα όπως  η Αυλωνίτου, η Καρακώστα, ο Φίλης, και λοιποί αντίστοιχου πνευματικού βεληνεκούς «δημοκράτες», που σε μια κανονική χώρα θα ήταν υπό ψυχιατρική παρακολούθηση!

Καταλήγοντας, η άποψή μου είναι ότι η Ελλάδα τελείωσε οριστικά, και ότι ακόμη κι αν φύγουν κλωτσηδόν οι μπαχαλάκηδες απ το Μαξίμου, η χώρα δεν έχει μέλλον, διότι όποιος και να κυβερνήσει θα τους βρίσκει μπροστά του, πάνω στα κάγκελα, πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, με τον σοφό λαό να τους αβαντάρει.