Γιώργος
Καρελιάς
Οι υποψήφιοι αρχηγοί της ΝΔ είχαν
δύο προβλήματα, αλλά τα έλυσαν: βρήκαν την ημερομηνία για την ψηφοφορία, μάλλον
έχουν βρει και τα λεφτά για τη διεξαγωγή της. Τώρα πρέπει να βρουν και τι θα
πουν στους ψηφοφόρους τους.
Γιατί, αν
λάβουμε υπόψη όσα έχουμε ακούσει ως τώρα, πρόσωπα υπάρχουν πολλά, αλλά
σπανίζουν οι συγκροτημένες απόψεις για το πώς πρέπει να πορευθεί η χώρα και πώς
πρέπει να αντιμετωπιστούν τα βασικά προβλήματά της. Μαίνεται το «παρασκήνιο»
για το ποιοι υποστηρίζουν ποιον. Οι καραμανλικοί (επίσημα) τον Μεϊμαράκη, αλλά υπάρχουν και πολλοί «μηδίζοντες» προς Τζιτζικώστα, τον οποίο «σπρώχνουν» και κάποιοι «σαμαρικοί». Οι «φιλελεύθεροι»
συντάσσονται με τον Μητσοτάκη. Οι «δεξιοί
που δεν ντρέπονται να το λένε» με τον Αδωνι.
Εχουμε έναν «παλιό» και τρεις νέους ή
νεότερους υποψήφιους αρχηγούς. Οι τρεις(Μεϊμαράκης, Μητσοτάκης, Γεωργιάδης)
έχουν παρελθόν, άσκησαν εξουσία. Ο τέταρτος(Τζιτζικώστας) είναι tabula rasa.
Στις λιγοστές ως τώρα δηλώσεις του αναμασά ένα σύνθημα:
«Τολμάμε-αλλάζουμε-κερδίζουμε».
Και οι
τέσσερις, όμως, έχουν το ίδιο πρόβλημα. Όχι, αυτό δεν είναι «να τα αλλάξουν
όλα» στο κόμμα τους, όπως όλοι-ακόμα και ο «παλιός» Μεϊμαράκης-
επαγγέλλονται. Αυτό είναι ένα πολυφορεμένο καιχωρίς νόημα σύνθημα.
Ανεξαρτήτως προθέσεων, η επαγγελία του «όλα» συνήθως καταλήγει στο«τίποτα». Διότι απλούστατα σε ένα μεγάλο κόμμα με πολύχρονους παγιωμένους
συσχετισμούς και αγκυλώσεις, με δεδομένα τα πρόσωπα, «όλα» δεν γίνεται να αλλάξουν.
Το πρόβλημα
της ΝΔ-και του όποιου αρχηγού της, «παλιού» ή «νέου»- είναι τι θα λέει για όσα
κάνει ή δεν(θα) κάνει η κυβέρνηση. Τι θα λέει, για παράδειγμα, για τα δύο πιο
καυτά θέματα των ημερών, τους φόρους και τις περικοπές στις συντάξεις; Ότι «δεν ψηφίζουμε»; Αυτομάτως, όμως, γίνεται ο συνειρμός ότι τα έφερναν ως υπουργοί και τα
ψήφιζαν ως βουλευτές από το 2012 ως και το τέλος του 2014.
Ολες οι ενδείξεις συνηγορούν ότι η
ΝΔ, ανεξαρτήτως αρχηγού, θα επιλέξει τον «κλασικό» δρόμο της
αντιπολίτευσης, που δεν θα έχει καμιά σχέση με τη συναινετική στάση του
καλοκαιριού. Αλλωστε, αυτή δεν της απέδωσε απέδωσε εκλογικά.
Ο νέος
αρχηγός θα έχει μπροστά του έναν μεγάλο πειρασμό. Να μιμηθεί τον Αλέξη Τσίπρα
της «δομικής»- και σε πολλά μηδενιστικής- αντιπολίτευσης . Πολιτικά είναι
απολύτως δικαιωμένος, αφού κέρδισε τρεις-τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις. Αν η
(ανα)κατάληψη της εξουσίας είναι για το νέο αρχηγό μοναδικός στόχος, σχεδόν αυτοσκοπός, ο δρόμος αυτός φαίνεται μονόδρομος.
Το δρόμο αυτό ακολούθησαν από το
2009 όλοι οι αρχηγοί που έγιναν πρωθυπουργοί: Παπανδρέου, Σαμαράς, Τσίπρας. Η
προσγείωσή τους στην εξουσία ήταν ανώμαλη. Οι δύο πρώτοι αποχώρησαν ηττημένοι
στη μέση της θητείας τους. Ο τρίτος τώρα αρχίζει να ζορίζεται.
Ο δρόμος αυτός απέδωσε πολιτικά,
έστω πρόσκαιρα, στους ίδιους και στα κόμματα. Όχι, όμως, στη χώρα, που
συνεχίζει να επισωρεύει οικονομικά και κοινωνικά ερείπια
.png)
